مرگ در پاییز

م . وحیدی ( م . صبح )

 

سوگوارانیم

تماشاگه پاییز 

در فصلی عقیم

که بادهایش

 عطر نان گرم صبح مرا

                      به یغما می برد

شب

 از کدام سو وزید

که دشت در چشمانت گم شد

و کولی خنیانگر

آوازش را

در کوچه ها

                    نا تمام گذاشت؟  

این جاده شبانه

مرا  به کجا می برد  

که غبار شیشه ها

در فصل حادثه

به تماشا نشسته اند؟

شهر من کجاست ؟

باعطر باد و

گیسوان  مهتابی اش

و قایقرانانی

که در کمین توفانها

                   نشسته اند

در کوچه صبح

اشاره هر دست ما

آسمانی ست

با درختانی

که شعر می سرایند

و چشمه سارانی

که زلال ترین  افقها را

                  زمزمه می کنند

بر شانه الفباها

پلی  بنا کن!

گذرگاهی

تا پژواک کرانه ها را بشنوی

و جهان را

در آینه دستانت

             خلاصه کنی

 

منبع: نبرد خلق شماره ۴۱۹، یکشنبه ۱ دی ۱۳۹۸ ـ ۲۲ دسامبر ۲۰۱۹

 

 بازگشت به نبردخلق

بازگشت به صفحه اول