|
م. وحیدی (م . صبح)
دراین زمانه عسرت تو خامشی که بخواند؟ تو می روی که بماند؟ که بر نهالک بی برگ ما ترانه بخواند؟ هزار آینه اینک به همسرایی قلب تو می تپد با شوق « شفیعی کدکنی »
درگذشت دریغ انگیز خانم مرجان هنرمند اصیل و مردمی را به آقای فریدون ژورک، خانواده گرامی وی، همرزمان شورایی و مجاهدان آزادی ستان و خلق اسیر ایران تسلیت می گویم. سخت است از هنرمندی نوشتن که بیش از چهار دهه در عـرصه مقاومت درخشیده و اکنون درجمع ما نیست. بی شک هنر بزرگ او رزم بی امانش برای آزادی و ایستادگی اش در برابر فاشیسم آخوندی بود. او که از صمیم قلب مبارزه کرد و «هنـرش را وقف مقاومت و آزادی» نمود و تا پایان بر پیمان خود وفادار ماند و نامی پایدار از خود به یادگار گذاشت. خانم مرجان هنرمندی متعهد و مردمگرا، بدور از عافیت طلبی، مبارزه اش را از شکنجه گاههای خمینی شروع کرد، تبعید را برگزید، تا صدای رسای مردم ایـران باشد و عاقبت با عشق به ایران و ایرانی به سوی خورشید پرکشید و جاودانه شد. سلام بر او و سلام برمردم داغدار ایران زمین خرداد ۹۹
منبع: نبرد خلق شماره ۴۲۷، چهارشنبه اول مرداد ۱۳۹۹ ـ ۲۲ ژوییه ۲۰۲۰ |