|
م . وحیدی (م. صبح) به یاد سوختبران شهید درسیستان و بلوچستان
«...باغها در عطش سوخت و از شانه ها طناب گذر کرد این سرزمین من چه بی دریغ بود...»* با تندباد های خونریز شبانه و هراسناکی سیلابهای عظیم آتش زیر بارش نفسگیر شن زارها مرغان شکسته بالی که در قفسهاشان سوختند و بر بالهاشان کاخهای خون و ستم بنا گردید سیستان من برخیز! و رخت «رستم» بپوش! بلوچستان من! شعله هایت را فروزان تر کن! بر تیغ زاری که هیچ ندارد جز آسمانی از اختران بی شمار سحرگاهان بس تماشایی ست! شب به آخر رسیده و «بمپور»** در حلقه عاشقانش رقص بی تاب آزادی می کند
*خسرو گلسرخی **قلعه ای تاریخی در سیستان و بلوچستان منبع: نبرد خلق شماره ۴۳۶، یکشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۰ ـ ۲۱ مارس ۲۰۲۱
|