|
یادداشت سیاسی نبرد خلق شماره ۴۳۹ اول تیر ۱۴۰۰ خروجی مهندسی «آقا» نه پیروزی که پیزوریست! مهدی سامع سرانجام شُعبده موسوم به انتخابات در روز جمعه ۲۸ خرداد بدون حضور اکثریت قاطع مردم با فضاحتی بی نظیر به پایان رسید و با دُود و دَم بی بو و خاصیت، نام یک قاتل بر تابلو نمایش ثبت شد. شهروندان تصمیم گرفته بودند که در خانه ها بمانند و بازیهای ابلهانه کارگزاران نظام را به سخره بگیرند و خبر کُنش پرقدرت خود را از رسانه های تصویری غیرحکومتی دریافت کنند. هنگامی که رسانه های حکومتی در حوزه های سوت و کور با ریاکاری از حماسه دَم می زدند، جامعه شگرف ترین کُنش سیاسی خود به نام «تحریم» را به ثبت می رساندند. پُتک تحریم چنان سهمگین بود که مجریان نمایش در اقدامی بی سابقه با ساعتها تاخیر تابلوی ورشکستگی خود را روشن کردند و همگان دیدند و شنیدند که حکومت و در راس آن خامنه ای با وجود رقم سازیها و دروغگوییهای همیشگی مجبور شد اعتراف کند که بیش از ۵۰ درصد صاحبان حق رای در این نمایش شرکت نکرده و ۷۰ درصد آنان به فرد منصوب شده از جانب «مقام معظم» نه گفته و آرای باطله مرتبه دوم را پیدا کرده و از همه چشمگیر تر بی محلی بیش از ۹۰ درصد به برگزیده اصلاح طلبان حکومتی بود. این ارقام که در چند سطر بالا آمده، بر اساس آمار تنظیم شده، جَعل شده و چند برابر شده حکومت است و ارقام واقعی بسی بیشتر از آن است.
نیروی اصلی تحریم خامنه ای به خوبی از گسترش موج تحریم و نیروی اصلی آن که تهیدستان و فرودستان شهر و روستا بودند با خبر بود و در سخنرانی روز جمعه ۱۴ خرداد آن را نه چندان با لُکنَت زبان بیان کرد. اما اکثریت اصلاح طلبان حکومتی و اعضای تازه به دوران رسیده باند کارگزاران، در تلاشی بیهوده سوار بر مَرکب «کلاب هاوس» پی دو حُسینیه ارشاد و جماران سرگردان بودند و نمی دانستند و یا نمی خواستند بدانند که در اعماق جامعه چه می گذرد. آنها نه فقط به بیانیه های هزاران تن از نخبگان سیاسی اجتماعی توجه نداشتند، نه فقط گوش خود را برای شنیدن شعارهای کف خیابان بسته بودند، نه فقط به وَزن پیامهای صوتی و تصویری خانواده های شهدا و زندانیان سیاسی توجه نمی کردند، بلکه به بیانیه میرحسین موسوی هم کم محلی کردند و به دروغ اعلام می کردند که برخی از «گروههای خارج از کشور» در همسویی با «بن سلمان، نتان یاهو و ترامپ» مدافع تحریم هستند. آنها در روزهایی که در کلاب هاوس جولان می دادند، با کَم خردی شگفت انگیزی خود را فریب می دادند و البته جامعه را تحقیر می کردند. آنها که حقیرانه وارد بازی به خوبی مهندسی شده، بودند نمی دانستند که «گُماشته» وردست «آقا» نقش نمایشی آنها را در اولین فرصت برملا می کند و چنین نیز کرد. اما خامنه ای به خوبی می دانست که چه نیروهایی در مقابل او جبهه گرفته اند. او در سخنرانی روز جمعه ۱۴ خرداد خود با ردیف کردن مشتی دروغ در مورد «پیشرفت نظام» و بی اهمیت جلوه دادن نیروهای سیاسی مُخالف و مُنَقد نظام گفت: «برخی به خاطر فشارهای معیشتی که وجود دارد و همه می دانیم و همه آنرا لمس می کنیم، به خاطر این فشارها مردد هستند که آیا در انتخابات شرکت بکنند یا نکنند. یا بعضیها مثلا می گویند ما در دوره های مختلف به یک کسی با شوق رأی دادیم بعد منجر شد به دلخوری در آخر دوره دلخور شدیم پس بنابراین خوب است که شرکت نکنیم در انتخابات.». خامنه ای در این دو جمله آدرس دقیق نیروی بزرگی که عزم به تحریم داشت را اعلام کرد. او از عمق شعار «از بس دروغ شنیدیم، دیگه رای نمی دیم» با خبر شده بود و می دانست که تهیدستان و فرودستان وارد بازی به دقت مهندسی شده او نمی شوند و برای همین با این کلمه که گویا او هم فشارهای معیشتی را «لَمس» می کند، در صدد برآمد که در جبهه تحریم تزلزل و شکاف ایجاد کند. اما نیروهای کار همراه با گروههای سیاسی مخالف و هزاران فعال اجتماعی بر سیاست تحریم ایستادگی کردند و پیروز شدند و تدبیر آقا را نقش برآب کردند و مهندسی چند ساله آقا تا جایی که به تحریم بر می گردد، نه پیروز که مُهر پیزوری بودن بر آن خورد. حرف علم الهدی، امام جمعه مشهد و نماینده ولی فقیه در خراسان همین را تایید می کند. او در روضه خوانی پُرسوز و گداز خود در روز جمعه ۲۱ خرداد گفت: «اگر مردم در این انتخابات نیامدند این یک رفراندوم ضد نظام هست که دیگه مردم از این نظام برگشتند. ... این نظام عمر خودش را کرد تمام شد و دیگه مردم این نظام را قبول ندارند.» (تلویزیون آستان رضوی)
منبع: نبرد خلق شماره ۴۳۹، سه شنبه ۱ تیر ۱۴۰۰ – ۲۲ ژوئن ۲۰۲۱
|