|
بغض ساعت م. وحیدی (م. صبح)
کوهها را در بر می گیرم تا سرمای تن را بزدایم بادها عطر چشمانم را ربوده اند وپِلکهایم خاموشند یادهای دور غریبه گی ام را فریاد می زنند من چه تنهایم! و شب برفی با جاذبه غریب بر پوستم می لغزد صخره ها را دوست دارم تا چهره ات را ای آزادی! برسینه و دستهاشان حکاکی کنم
منبع: نبرد خلق شماره ۴۴۲، پنجشنبه ۱ مهر ۱۴۰۰ - ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۱
|