|
نوبت بهاره هدایت برای تمجید از دیکتاتوری شاه! زینت میرهاشمی متاسفانه عمر دیکتاتوری منحوس ولایت فقیه طولانی شده و ما شاهد موجی از تلاشهای آگاهانه یا ناآکاهانه هستیم که به حفظ ساختار رژیم استبداد مذهبی ولایت فقیه کمک شایان می کند. مجموعه این تلاشها نشان می دهد که تغییر و تحول و انجام طرحی نو از یک سو و از سوی دیگر سرنگونی رژیم برای اکثریت مطلق مردم تبدیل به امری دست یافتنی شده است. در این هنگامه بسیاری مشغول سازماندهی «چه» می شود بعد از این رژیم هستند. در این میان ریزشیهای حکومت خود حکایتی دارند. بهاره هدایت متولد سال ۱۳۶۰ است. او که دوران دیکتاتوری سلطنتی زندگی نکرده، و اگر بخواهیم خوشبین باشیم، آگاهی به ابعاد دیکتاتوری آن دوران ندارد و از این جهت است که شور مبارزاتی جوانان امروزی را به جیب دیکتاتوری پهلوی می ریزد. وی در روز روشن جنبش انقلابی مردم ایران را به حساب خاندان پهلوی می گذارد. این یک سرقت است تا تحلیل سیاسی. این حق خانم بهاره هدایت است که بخواهد حکومت موروثی را انتخاب کند و با جمهوری بر اساس دموکراسی و جدایی دین از دولت مخالفت کند. اما تبلیغ این گفتمان که مردم مقابل دو راه «یا استبداد ولایت فقیه یا بازگشت حکومت مورورثی پهلوی» قرار دارند، دقیقا همان سیاست نهادهای امنیتی و گفتمانسازی رژیم و نیروهای استعماری است. فشار شرایط بغرنج کنونی، در برابر بهاره هدایت راه چسبیدن به چکمه های رضا شاه را قرار داده است. از «نعلین» با ماسک اصلاح طلبی به «چکمه» افتخار نیست. تبلیغ برای برگرداندن تخت و تاج سلطنت، راه نجات از استبداد مذهبی نیست، بلکه به سود حفظ ساختار پوسیده ولایت فقیه است. بریدگان از اندیشه ولایت فقیه، در نقش تحلیلگر، سیاستمدار از آن طرف آب به یکباره به این سو می پرند و در رسانه های استعماری جاخوش می کنند. ریل عوض کردن اینان و ویراژشان شبیه به هم هست انگاری یک قالب فقط برای تغییر است. وظیفه شان هم تغییر مسیر مبارزه مردم، جلوگیری از ستیز مردمی با حکومت به اسم خشونت پرهیزی است. اینان نیروهای سیاسی شناسنامه دار را «هیچ و پوچ» معرفی می کنند. برای اینان مبارزه برای براندازی دقیقا از همانجایی آغاز می شود که خود به صف براندازان افتاده اند. البته پابرهنه دویدن وسط جریانهای مردمی، نفی تاریخ جنبش ضد دیکتاتوری از مشروطه تا حال و در ادامه آن نفی خشونت دیکتاتورها از خصوصیات اینان است. از درماندگی اینان است که خاندانهای سلطنتی را از افتخارات ایران زمین می دانند و برای همین هم با پای لنگان دنده عقب می روند. نه شیخ و نه شاه، نه نعلین و نه تاج، جمهوری دموکراتیک، جدایی دولت از دین، اولین گام برای رهایی است. زینت میرهاشمی زندانی سیاسی دوران دیکتاتوری محمد رضا پهلوی تاریخ 11 فروردین 1404 منبع: نبرد خلق شماره ۴۹۰، پنجشنبه ۱ خرداد ۱۴۰۴ - ۲۲ می ۲۰۲۵
|