|
شهیدان فدایی مریم و جمشید دژآگاه امیر ابراهیمی
سال شصت به عنوان یک سرفصل در تاریخ مبارزاتی تاریخ معاصر مردم ایران شناخته می شود و حاکمان با عنوان (خدای دهه شصت ) از ان یاد می کنند. آن سال یاد آور کُشتارهایی سهمگین از جمله قتل عام زندانیان سیاسی و جاری شدن رودی خروشان از شهیدان است. دو ستاره پرفروغ از کهکشان شهیدان فدایی رفقا مریم و جمشید دژآگاه هستند. رفیق مریم دژآگاه در سال ۱۳۴۰ در شهر دورود متولد شد. در دوران دبیرستان با مسائل سیاسی آشنا و یکی از فعالان سازمان در این شهر بود. پس از پایان تحصیلات به عنوان معلم مشغول به کار شد. ولی پس از چندی از کار اخراج گردید. رفیق مریم در بخش زنان و همچنین کانون معلمان به عنوان نماینده فعالیت می‌کرد. سپس به علت مسائل امنیتی به بروجرد منتقل شد و در بخش زنان شروع به فعالیت نمود. اگرچه طی این مدت چندین بار دستگیرشده بود، ولی هر بار پس از آزادی با عزمی راسخ‌تر به فعالیت می‌پرداخت. در ادامه جهت نیاز تشکیلاتی به اراک منتقل گردید. در این شهر مسئولیت چند هسته دانش آموزی را بر عهده داشت. او رفیقی پرکار بود و داوطلبانه در رابطه با سایر فعالیتها نیز همیشه آماده بود. در ۱۴ دی ماه سال ۱۳۶۰ هنگام شعارنویسی دستگیر و زیر شکنجه قرار گرفت. بعد از ده ماه اسارت در چهارم آبان ۱۳۶۱ استوار در برابر گلوله‌های دژخیمان قرار گرفت.
رفیق جمشید (مجتبی) دژآگاه در سال ۱۳۳۸ در شهر دورود به دنیا آمد. پس از قیام از فعالان دانش آموزی پیشگام بود؛ و به همراه رفیق مجید شریفی پور اقدامات اعتراضی دانش‌آموزان را سازماندهی می‌کرد. زنده یاد رفیق جمشید چند بار دستگیر شد ولی هر بار پس از آزادی با شور بیشتری به مبارزه ادامه داد. ازآنجاکه شناخته‌شده بود، جهت فعالیت به شهر اراک منتقل و در بخش محلات سازماندهی شد. دریکی از شبهای آبان ماه سال ۱۳۶۰ هنگام پخش اعلامیه در این شهر دستگیر و یک سال بعد در چهارم آبان ۱۳۶۱ به همراه دیگر رفقای هم‌رزمش به جوخه اعدام سپرده شد. نام و یادشان جاویدان و ماندگار
منابع: فیس بوک و تلگرام جانباختگان فدایی منبع: نبرد خلق شماره ۴۹۵، پنجشنبه یک آبان ۱۴۰۴ - ۲۳ اکتبر ۲۰۲۵
|