بیانیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران
به مناسبت اول ماه مه، روز همبستگي جهاني كارگران
اول ماه مه (11 اردیبهشت)، روز همبستگی جهانی کارگران را به نیروهای کار در سراسر جهان تبريك مي‌گوييم و براي جنبش جهانی كارگران و مزدبگیران در مبارزه عليه استثمار، استبداد و عقب‌ماندگي موفقيتهاي بزرگ آرزو مي‌كنيم.
سازمان چريكهاي فدايي خلق ايران در آستانه اول ماه مه با این اعتقاد که كارگران و مزدبگيران سازندگان اصلي جهاني انساني و «جهاني ديگر» هستند، يك بار ديگر همبستگي خود را با مبارزه كارگران و مزدبگيران ايران اعلام مي‌كند و به تمامي زنان و مردانی که به خاطر دفاع از حقوق نیروهای کار به زندان افتاده و زير شكنجه‌هاي مزدوران رژيم مقاومت مي‌كنند درود مي‌فرستد.
در یک سال گذشته، با ادامه بحران مالی جهانی و تعرض گسترده سرمایه داری نئولیبرال به سطح زندگی کارگران و زحمتکشان، همراه با بیکارسازیها و تضعیف بیش از بیش حقوق اجتماعی نیروهای کار، ما شاهد رشد و گسترش جنبش اعتراضی کارگران در سراسر جهان بودیم. خیزش مردم محروم و ستمدیده در خاورمیانه و شمال آفریقا، مهمترین رویداد طی ماههای گذشته بود که هنوز هم این طوفان بزرگ ادامه دارد. قیام مردم تونس و مصر که در آن کارگران و زحمتکشان یدی و فکری نقش مهمی ایفا کردند، با انقلاب سیاسی در این دو کشور باعث سرنگونی دیکتاتوری بن علی و مبارک شد. هم اکنون خیزش و جنبش در ابعاد بزرگ درکشورهای سوریه، لیبی، یمن، بحرین، مراکش، اردن، عراق و.. بنیاد رژیمهای دیکتاتوری را به لرزه انداخته است. تلاطم و خیزش انقلابی در این منطقه از جهان و نقش برجسته کارگران و زحمتکشان در قیامها و جنبشهای ضد دیکتاتوری این کشورها، تاثیرات مهمی در جامعه ایران و در مبارزه کارگران و مزدبگیران گذاشته است.
این قیامها و خیزشها همچنین برای رژیم ایران یک تهدید جدی به شمار می رود. هرچند حکومت ایران و به ویژه شخص خامنه ای می کوشد تا خود را طرفدار مردم بپاخاسته نشان دهد، اما مخدوش کردن سیمای حقیقی این خیزشها نشان می دهد که حاکمیت استبدادی مذهبی در ایران از رشد و تعمیق قیامها و انقلابها در این منطقه از جهان به هراس افتاده است.
شرایط زندگی نیروهای کار(کارگران یدی و فکری) ایران ذر سال گذشته به وخامت بیشتری کشیده شده است. حداقل حقوق کارگران برای سال گذشته و سال جاری کمتر از یک سوم میزان خط فقر تعیین شده است و همزمان نرخ تورم روز به روز افزایش می یابد.
جمهوری اسلامی با افزایش هزینه هایی که به امنیت نظام مربوط می شود، فقر و بی خانمانی را افزایش می دهد.
احمدی نژاد به نمایندگی از یک باند تبهکار نظامی_امنیتی در مسند ریاست جمهوری اسلامی، طی شش سال گذشته اقتصاد ایران را به تباهی کشیده است. مهمترین شاخصهای اقتصاد کلان ایران نشان می دهد که بار این اضمحلال اقتصادی بر دوش کارگران و مزدبگیران است.
رشد اقتصادی و سرمایه گذاری در حوزه های اشتغالزا سیر نزولی داشته و در عوض رانت خواری و اقتصاد دلالی و سوداگری روز به روز رشد کرده است.
شاخص نقدینگی به عنوان مهمترین شاخص اقتصادی که بلاواسطه و به طور مستقیم بر افزایش نرخ تورم تاثیر می گذارد، از حدود 60 هزار میلیارد تومان در سال 1384 به ۳۰۰ هزار میلیارد تومان در پایان سال 1389 رسید. فقط در سال 1389 بیش از 60 هزار میلیارد تومان به نقدینگی افزوده شده است.
طی دوره اول ریاست جمهوری احمدی نژاد حجم اسکناس موجود در کشور از 5 هزار میلیارد تومان در سال 1384 به رقم باورنكردنی 23 هزار میلیارد تومان رسیده و این نشان می دهد كه سیاست بی دنده و ترمز در این زمینه نیز پیشرفت داشته و در دوره چهارساله اول احمدی نژاد 4 و نیم برابر كل تاریخ ریال، پول چاپ شده است.
این میزان فاجعه بار نقدینگی و حجم اسکناس سبب بالا رفتن نرخ تورم شده است. دو رقمی بودن نرخ تورم، زندگی کارگران و مزدبگیران را به نیستی کشیده است.
سیاست به اصطلاح «هدفمند کردن یارانه ها» و در حقیقت حذف یارانه ها، نقدینگی و نرخ تورم را افزایش داده است. دولت احمدی نژاد درحالی از واقعی کردن قیمتها و در نتیجه حذف یارانه ها دَم می زند که قیمت ارز(دلار، یورو، یِن و..) به شدت کنترل می شود. از غیر واقعی بودن قیمت ارز تنها تجار بزرگ که عموماً در اطراف باندهای شریک در قدرت هستند، سود می برند و در مقابل صنایع تولیدی که قادر به رقابت نیستند روز به روز ورشکست و یا تعطیل می شوند و کارگران این گروه از صنایع به ارتش بیکاران روانه می شوند.
پدیده مهم دیگر در اقتصاد ایران نقش سپاه و بسیج است. نقش این دو نیروی سرکوبگر طی دو دهه گذشته در اقتصاد ایران روز به روز افزایش پیدا کرده است. پیوند ارگانیگ بین نهاد ولی فقیه با سپاه و بسیج در حوزه سیاسی، محرک نیرومندی برای قدرت گیری این دو نیرو در حوزه اقتصادی است. با برآمد احمدی نژاد و در حقیقت با اتخاذ سیاست راهبردی جدید توسط ولی فقیه، سپاه پاسداران و بسیج از نیروی حافظ نظام به جناح شریک در قدرت تبدیل شده است. قرارگاه بازسازی خاتم الانبیاء و بنیاد تعاون سپاه به طور مستقیم و یا از طریق صدها شرکت اقماری در مهمترین پروژه های کشور مشارکت دارند. نقش سپاه پاسداران و نیروی بسج در اقتصاد ایران ویرانگر است. معافیت مالیاتی بر بسیاری از فعالتهای سپاه، عدم شفافیت، برخورداری از رانت سیاسی، پنهانکاری و عدم کنترل بر فعالیتهای آن، نقش انحصاری در ورود کلان کالا به صورت قاچاق از طریق اسکله های نامریی و فرودگاه بین المللی خمینی، مشارکت در ترانزیت مواد مخدر و نقش محوری نیروی قدس سپاه در فعالیتهای تروریستی خارج از ایران، عوامل موثر در تخریب حیات اقتصادی و در نتیجه گسترش فقر و بی خانمانی برای کارگران و مزدبگیران شده است.
كارگران و مزدبگيران ایران از يك طرف تحت ستم و سركوب نظام استبدادي مذهبي ولايت فقيه قرار دارند و از طرف ديگر بايد هزينه سياستهاي رژيم براي پیوستن به اردوي جهاني سازي نئوليبرال را بپردازند. آنان همزمان فشار استبداد مذهبي و تعرض عنان گسيخته سرمايه داران را با تمام گوشت و پوست و استخوان خود حس مي كنند.
رژیم ایران با پشتیبانی از کارفرمایان و در راس آن دولت به مثابه بزرگترین کارفرما، به سرکوب مبارزه كارگران و مزدبگيران ايران اقدام می کند. در حالی که کارگران ایران خواستار حق کار، حق اعتصاب، حق تشكلهاي مستقل كارگري و حق برخورداري از بيمه‌هاي اجتماعي هستند، کارفرمایان با حمایت رژیم هر روز کارگران بیشتری را اخراج می کنند و نیروهای سرکوبگر رژیم کارگران را سرکوب و زندانی می کنند.
کاهش نرخ رشد، فقدان سرمایه گذاری موثر در تولید صنعتی، افزایش سرسام آور نقدینگی و حجم پول، ورشکست شدن شرکتهای صنعتی، افزایش نرخ تورم و....زندگی نیروهای کار را به تباهی کشیده است. در چنین شرایطی ولی فقیه نظام، سال جاری را، سال جهاد اقتصادی نام گذاری کرده است. سال جهاد اقتصادی خامنه ای، سال فلاكت بار شدن زندگی کارگران و مزدبگیران، سال سركوب جنبش کارگری، سال تبعیض مذهبی و جنسیتی در حقوق کار و سال چپاول، غارت و دیکتاتوری است.
شوراي برگزاري مراسم روز جهاني كارگر به درستی امسال را سال ستيز طبقاتي نامگذاری کرده است.
كارگران، مزدبگیران، معلمان و پرستاران ايران در مقابل این اوضاع فلاكتبار راه مبارزه و مقاومت را انتخاب کرده اند. حركتهاي نیروی كار در سال گذشته در ابعاد گسترده به شكلهاي گوناگون صورت گرفت.
دبیرخانه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران بیلان برخی حرکتهای اعتراضی کارگران در سال 1389 را منتشر کرده است*. بر اساس این بیلان در سال گذشته 230 حرکت اعتراضی کارگران وجود داشته که مسلماً میزان واقعی آن بسیار بیشتر است.
نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی بارها با ضربات باتوم و گاز اشك آور به حرکتهای اعتراضی کارگران یورش بردند که منجر به زخمی شدن تعدادی از کارگران شد. ماموران وزارت اطلاعات بارها به خانه های کارگران یورش برده و آنان را دستگیر و یا با تماسهای تلفنی کارگران را تهدید به دستگیری کردند. اما اين سركوبگري در عزم كارگران براي تحقق خواسته هاي بر حق خود خللي ايجاد نكرد و بر عكس منجر به همبستگي هرچه بيشتر كارگران شد.
در آستانه اول ماه مه تشکلهای مستقل کارگری طی بیانیه ها و اطلاعیه ها خواسته های مبرم کارگران و مزدبگیران ایران را اعلام کرده اند. این خواسته ها به قرار زیر است.
1:حق ایجاد تشکلهای مستقل برای نیروهای کار یدی و فکری (کارگران صنعتی، کشاورزی، معادن و معلمان، پرستاران و کارگران بخش خدمات و ...) بدون هرگونه تعهد و پایبندی به اصل ولایت فقیه و بدون دخالت دولت و مدیریت. انحلال کلیه نهادهای دست ساز دولتی از محیطهای کار و زندگی، به عنوان حقوق خدشه ناپذیر اجتماعی کارگران و عموم مردم ایران.
2:حق اعتصاب، تجمع و تظاهرات و آزای بدون حد و مرز اندیشه، بیان و رسانه ها.
3:لغو تمامی اشکال جنسییتی و مذهبی در حقوق کار.
4:منع کامل و فوری کار کودکان.
5:آزادی کلیه سندیکالیستها و فعالان کارگری و تمامی زندانیان سیاسی و توقف تعقیبهای قضایی و لغو احکام ظالمانه قضایی در مورد کارگران و مزدبگیران و لغو حکم اعدام.
6:تأمین امنیت شغلی برای نیروهای کار، لغو قراردادهای موقت و قراردادهای شرکتهای پیمانکاری و سفید امضا و برچیده شدن فرمهای جدید قرارداد کار.
7:توقف کامل اخراج و بیکارسازی و پایان دادن به اخراج کارگران مهاجر.
8:ایجاد سیستم بیمه همگانی و تامین اجتماعی برای همه نیروهای کار
9:تعیین حداقل دستمزد متناسب با افزایش نرخ تورم و تائید آن توسط نمایندگان واقعی کارگران و تشکلهای مستقل کارگری. حداقل حقوق به میزانی که کفاف یک زندگی شرافتمندانه و انسانی برای یک خانوار چهار نفره را تأمین نماید.
10:پرداخت فوری دستمزدهای معوقه به طور کامل.
11:ساعات کار کارگران در شبانه روز نباید از 8 ساعت تجاوز نماید. دو روز تعطیلی و 40 ساعت کار در هفته باید به عنوان حقوق کار به رسمیت شناخته شود.
12:تامین زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی برای بازنشستگان.
13:تعطیل رسمی اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگران و لغو هرگونه ممنوعیت و محدودیت برای برگزاری مراسم این روز.
سازمان چريكهاي فدايي خلق ايران ضمن حمایت از خواسته های حداقل کارگران و مزدبگیران ایران و همبستگی با جنبش نیروهای کار، از كارگران سراسر جهان و از اتحاديه ها و سنديكاهاي كارگران و مزدبگيران جهان مي خواهد كه به كارگران ايران در مبارزه براي تحقق این خواسته ها ياري رسانند.
ما از شورای حقوق بشر سازمان ملل و از سازمان جهاني كار مي خواهيم كه به جمهوي اسلامي براي به رسميت شناختن حقوق حقه كارگران بيش از پيش فشار وارد نمايد.
ما اعلام می کنیم که مبارزه برای خواسته های حداقل کارگران و مزدبگیران جزیی از مبارزه مردم ایران برای نابودی نظام استبدادي – مذهبي ولايت فقيه و تحقق آزادی، دمکراسی، عدالت و جدایی دین از دولت است.
سازمان چریکهای فدایی خلق ایران
جمعه 9 اریبهشت 1390 - 29 آوریل 2011
* بیلان 230 حرکت اعتراضی کارگران در سال 1389 در آدرس زیر
http://www.iran-nabard.com/karegharan/bilan_01052011.htm