فراسوی خبر ... آدینه خرداد

صدایی که از آژیر قرمز خامنه ای شنیده می شود

منصور امان

اگر فرض گرفته شود که در اعلام خطر آقای علی خامنه ای مبنی بر "تصمیم دُشمنان برای کشاندن جنگهای نیابتی به مرزهای ایران" حقیقتی وجود دارد، بنابراین او با این هُشدار در واقع به زانوی خود شلیک کرده و پیامدهای خطرناک سیاست مُداخله گری خارجی و ایجاد "عقبه استراتژیک" که او و همدستانش پی گرفته اند را به مردُم ایران یادآور شده است.

رژیم تحت فرمان او بازیگر فعال در کثیف ترین جنگهای نیابتی مذهبی و فرقه ای در خاورمیانه است و سالانه میلیاردها دُلار صرف در گردش ماندن چرخه جنگ، نفرت، ویرانی و توحُش می کند.

دُرُشت ترین خُطوط در کارنامه سیاست خارجی "نظام" را مُداخله و حُضور نکبت بار در سوریه، عراق، لُبنان و تغذیه سراسری اوباش جنگ سالار تشکیل می دهد و همزمان آقای خامنه ای و چکمه پوشان در رُکاب او، عملکرد و آثار این سیاست مُخرب را چونان نشانهای افتخار به گونه تحریک کننده ای در صحنه بین المللی به تماشا گذاشته و به رُخ می کشند.

فقط یک کوته بین زبان دراز از نوع ولی فقیه جمهوری اسلامی می تواند دامنه و پیامدهای آتش کُنترُل نشده ای که اینگونه زیر عبا و قبای خود برمی افروزد را دستکم بگیرد و از سرایت آن به نُقاط دیگر شگفت زده شود.

هُشدار روز دوشنبه آقای خامنه ای اعتراف به این واقعیت است که رژیم ولایت فقیه، کشور و مردُمان آن را به خط اول جنگهای ارتجاعی و بُحرانهای خونین رانده است و اگر دست آن از زندگی و سرنوشت مردُم ایران کوتاه نشود، دیر یا زود سوریه و عراق را به پُشت درب خانه مردُم خواهد کشاند.

حاکمان ایران از آنجا که مسوولیت عملی یا اخلاقی در برابر امنیت، رفاه و سلامت جامعه برای خود قایل نیستند، از این رو مانعی نیز برای به گرو گرفتن یا بازیچه قرار دادن آن نمی بینند. حتی در آژیر خطر آقای خامنه ای هم رگه ای از احساس مسوولیت نسبت به مُقدرات جامعه و شهروندان دیده نمی شود. او فقط قصد دارد با داغ تر کردن تبلیغاتی بُحران منطقه، از طرفهای خارجی اش امتیاز بیشتری در جریان عقب نشینی هسته ای بگیرد.

بازگشت به صفحه نخست