فراسوی خبر... یکشنبه ۱۰ اردیبهشت

پاسُخ "نظام" شکن جامعه به چالش ظریف

منصور امان

دُروغ پردازیهای آقای ظریف در خلوت شورای روابط خارجی آمریکا به دُرُستی واکُنش اعتراضی وسیعی را در فضای عُمومی برانگیخته است. حساسیت گُسترده اجتماعی نسبت به گُفته های وی، بیان روشن یک جبهه گیری دامن یافته سیاسی و ایدیولوژیک علیه حُکومت در جامعه و همچنین ژرفش مرزبندی نیروهای آن با دوگانه حُکومتی "بد و بدتر" (اُصولگرا – اصلاح طلب) است.  

حجم توفان اعتراض، خشم، تمسخُر و روشنگری که اینک مُستقیم به سوی وزیر خارجه مُلاها وزیدن گرفته، حتی در برابر رُسواترین کُمدیهای تلویزیونی آقای احمدی نژاد هم سابقه نداشته است. میزان خسارتی که خوش خدمتی آقای ظریف از این رهگذر به ثبات "نظام" وارد آورده را می توان با حجم کمی و عُمق کیفی واکُنش طرد کننده ای که برانگیخت، اندازه گرفت.

شبکه های اجتماعی، رادیوها، صفحات شخصی، بلاگها و در یک کلام هر آنجا که نظری می تواند بازتاب یابد، آکنده از تفسیر، دیدگاه، اظهار نظر، نتیجه گیری و داوری در این باره است. آقای ظریف به این ترتیب نه فقط روند آغاز شده خودآگاهی جامعه را ناخواسته کمی جلوتر رانده است، بلکه چالشی را در برابر مردُم نهاده که گُسست آنها از گُفتمان سیاسی رسمی را پایدارتر و مرزبندی شان با ارزشهای فرهنگی و ایدیولوژیک نظام دینی را پُررنگتر می کند.

این بهترین خدمتی نیست که می توان به حُکومتی کرد که با یک جامعه به جوش و تحرُک آمده روبرو است، امواج اعتراضهای بُزُرگ توده ای را پُشت سر دارد و موجهای بُزُرگتری را انتظار می کشد.

شرایط موجود در کشور، همان فاکتوری است که تفاوُت بین حجم و عُمق واکُنشها به دُروغهای آقای ظریف در مُقایسه با ناراست گوییهایی آقای احمدی نژاد را برجسته می کند. همه تناقُضهای زُمُختی که در تصویر ارایه شده آقای ظریف از شرایط واقعی زیست جامعه بیرون زده، اینک در نتیجه به هم خوردن توازُن بین قُدرت مُطلقه و "پایین"، مجرایی برای خُروج و نمود یافته است. احساسات به عمل و نظر تبدیل می شود، بخشی در کارزار خیابان و بخشی در مُبارزه ایدیولوژیک. در ذهن خودآگاه جامعه، سخنان آقای ظریف امروز با محک خیزشهای نظام شکن دی ماه، با شُعار "اصلاح طلب اُصولگرا، دیگه تمومه ماجرا" و با "دُختران خیابان انقلاب" ارزشگذاری می شود.

دُروغ بافی و توجیهات آقای ظریف که مُشابه آن را اسلاف او و همریشان دیگرش سالهاست در مجامع بین المللی تکرار می کنند، مُخاطبان خارجی حُکومت را قانع نمی کند. بدون اعتنا به آنچه که رژیم جمهوری اسلامی و کارگُزارانش به هم می بافند، "نظام" هر ساله و به گونه مُستمر از سوی نهادهای بین المللی و دولتها محکوم و سرزنش شده و تحت مُجازات قرار می گیرد. گُفته های آقای ظریف اما برای اقناع هر چه بیشتر جامعه به نگاه به سوی اُفقهایی فراتر از حصار تنگ و دون مایه جمهوری اسلامی کافی است.

 

 

بازگشت به صفحه نخست