فراسوی خبر... یکشنبه 11 بهمن

اعلام ورشکستگی دولت از سوی آقازاده جنتی

منصور امان

دولت "تدبیر و امید"، با ترفند ابراز ناتوانی و پوزش بی مُحتوا، از پذیرش مسوولیت اقداماتی که در حوزه اختیاراتش صورت می گیرد، فرار می کند. در تازه ترین مورد استفاده از این تاکتیک، وزیر ارشاد مُلاها، آقا زاده علی جنتی، برای توجیه انفعال در برابر یورش اوباش حُکومتی به نشست مُعرفی یک فیلم در کاشان، رُل تماشاچی بودن دولت را یادآوری کرده است.

آقازاده جنتی ابتدا سوگند خورده "قطعا اقدامات عناصُر خودسر مورد حمایت دولت نیست"، تا بعد خاطر کسانی را که انتظار اقدام عملی دولت در برابر "خودسرها" را دارند، با این توجیه شناخته شده آسوده کند: "همه چیز دست دولت نیست و امکانات و اختیارات محدودی دارد. ضابط اجرایی ندارد که با این عناصُر، مُستقیم برخورد کند."

اگر چه آقای جنتی تلاش کرده ناتوانی را به فضیلتی برای دولت و شاهدی بر برکناری آن از "خودسرها" تبدیل کند، اما با این سُخنان در حقیقت زیر ورشکستگی دستگاه اجرایی مُهر و امضا گذاشته است. ناتوانی از انجام مسوولیت بهترین توجیه برای دستگاهی نیست که علت وجودی آن در اساس عمل به همین مسوولیتهاست.

هر گاه دامنه اعتبار تصمیمها و مُجوزهای وزیر ارشاد از ساختمان وزارتخانه و ادارات تابعه اش فراتر نمی رود، هر گاه "دولت اعتدال" توانایی تامین امنیت کُنسرتها، نشستها و سُخنرانیها را ندارد، بنابراین در اساس مشروعیت سرپرستی آن بر قُوه مُجریه زیر سووال است.

از سوی دیگر، هیچ نشانه ای از کوشش دولت در جهت خارج شدن از بُن بستی که آقای جنتی در قالب "اختیارات و امکانات محدود" از آن گلایه می کند، در دست نیست. فشار مُشاهده پذیری از جانب حُجت الاسلام روحانی و دوستان برای در اختیار گرفتن "ضابط اجرایی" یا دستکم تقسیم آن به چشم نمی خورد. به همین گونه نیز، پیشینه ای از تلاش آنها به منظور افزایش "اختیارات و امکانات" دولت، وجود خارجی ندارد.

دولت جناح میانه حُکومت تاکنون حتی به عُنوان شاکی نیز در پی محدود کردن دایره عمل آمران "خودسرها" برنیامده و برای نمونه یک پرونده در مراجع قضایی علیه اوباش و رووسای آنها که نام دولت در آن عُنوان مُدعی ثبت شده باشد، موجود نیست.

برعکس، همانگونه که آقای علی جنتی به خوبی نمایش داده، "تدبیر و اُمید" حتی حاضر به زبان آوردن نام حریفان هم نمی باشد. در حالی که نماینده آقای خامنه ای در کاشان - و در حقیقت والی وی در این اُستان - به صراحت فرمان حمله به خانُم مُعتمد آریا را صادر و سپس از آن دفاع کرده است، آقازاده وزیر همچنان اصرار دارد که این یورش کار "عناصُر خودسر" است که البته برای از دست نرفتن قافیه، اصلاحات مُبهم دیگری مبنی بر "پُرنُفوذ و با پُشتوانه" بودن عناصر مزبور هم در این بیت مجهول تکراری به عمل می آورد.

"دولت اعتدال" با ابراز ناتوانی و جلب ترحُم، برای انفعال و زیر پا گذاشتن وعده های خود، از مُخاطبانش تفاهُم می طلبد. نتیجه عملی رویکرد ریاکارانه دولت، تشدید تاخت و تاز اوباش در پهنه های گوناگون زندگی اجتماعی بوده است. "نظام" چُماق می کشد و کابینه اعلام برائت می کند؛ یک تقسیم کار مُفید برای حفظ وضع موجود!

بازگشت به صفحه نخست