فراسوی خبر... دوشنبه ۱۲ مهر

دومین خصوصی سازی بزرگ سال جاری، افزایش بیکارسازی کارگران

لیلا جدیدی

نزدیک به سه دهه است که رژیم جمهوری اسلامی سیاست خصوصی سازی را در تابعیت از نو - لیبرالیسم اقتصادی که بانک جهانی و صندوق بین المللی پول آن را در سطح جهانی هدایت می کنند، دنبال می کند. سیاست واگذاری اموال ملی، کارخانه ها و شرکتها و مراکز تولیدی از رفسنجانی تا خاتمی و احمدی نژاد و اکنون روحانی همچنان بی وقفه تداوم و گسترش یافته و اکنون یکی از عامل عمده فساد و رانت خواری و از سوی دیگر بیکاری و فقر کارگران و زحمتکشان ایرانی به حساب می آید.

جعفر سبحانی، مشاور رییس سازمان خصوصی سازی، برگزاری دومین مزایده بزرگ سال جاری را که شامل حراج ۹ بنگاه و شرکت می شود، اعلام کرد.

خصوصی سازی به ویژه در شهرستانها که با بیشترین معضل بیکاری روبرو هستند، آثار وخیم تری به جا می گذارد و با این حال کماکان به جلو برده می شود و حتی تشدید شده است. این بار هم در حراج بزرگ سال، موسسات دولتی در شهرستانها هدف قرار گرفته اند که شامل چهار کشتارگاه در شهرهای اقلید (فارس)، یاسوج (کهگیلویه و بویراحمد)، ایلام و جونقان (شهرکرد)، شرکت بزرگ نساجی قائمشهر، مجتمع صنعتی اسفراین، شرکت لوله گستر اسفراین و شرکت پالایش پارسیان سپهر می باشند.

یک علت خصوصی سازی همان بحران اقتصادی است که چون دولتهای جمهوری اسلامی توانایی بروز کردن و مدرن سازی صنعت کشور را ندارند، از زیر بار حمایت تولید داخلی شانه خالی می کنند، موسسات و بنگاه های اقتصادی را به حراج گذاشته و آنها را به نهادها و اشخاصی می سپارند که بتوانند از آن سودجویی کنند.

نتیجه آنکه، خریداران یا اعلام ورشکستگی می کنند و از چرخه تولید خارج می شوند، یا مرکز تولید را تعطیل و با فروش زمینهای آن و ساختمان سازی به سودهای کلان دست می یابند. روش متداول دیگر کسب سود از موسسات خصوصی سازی شده، فشار بر کارگران برای پایین آوردن هزینه تولید از طریق اخراج کارگران، ایجاد شرایط سخت و مشقت بار کاری، حذف هزینه های رفاهی، بهداشتی و ایمنی و به روز سیاه نشاندن کارگران در هنگام بیکاری و بازنشستگی است. دولت به بهانه خصوصی سازی در قبال این دسته از کارکنان هیچ مسوولیتی را به عهده نمی گیرد.

این اقدام خیانتکارانه که دست فاسدان و تبهکاران اقتصادی و سودجویان تجاری را به روی کار و زندگی کارگران و زحمتکشان کشور باز می کند، با اعتراضات آنها روبرو خواهد شد. اعتراضات و اعتصاب ۲۵۰۰ کارگر معدن بافق یزد نمونه بارزی از بیشمار اعتراضات کارگران ایران علیه بیکارسازی به نام خصوصی سازی می باشد.

بازگشت به صفحه نخست