فراسوی خبر... آدینه 12 اردیبهشت

روز کارگر: سد ترک خورده حکومتی در برابر رود جاری و پویای جنبش کارگری

لیلا جدیدی

روز جهانی کارگر از اعتراضات به خون کشیده شده کارگران در شهر شیکاگو در سال 1886 آغاز شد و دامنه آن طی بیش از یک قرن به سراسر جهان کارگری گسترش یافت. اکنون در بسیاری از کشورهای جهان این روز به عنوان روز مبارزه طبقاتی و همبستگی کارگران گرامی داشته می شود و این اهدافی است که برای کارگران ایرانی براستی ملموس است.

در کشور ما نه تنها وضعیت معیشتی کارگران، بلکه واکنش به اعتراضات آنان به این شرایط نیز از صد و اندی سال پیش بدتر و ظالمانه تر شده است. رژیم جمهوری اسلامی که باعث خانه خرابی این طبقه زحمتکش گردیده نیز به خوبی از رشد همبستگی کارگری همزمان با رشد نابرابری و بی حقوقی شکل گرفته آگاه است.

در روز کارگر امسال، تلاش دارودسته "تدبیر و امید" برای گرفتن ژست متمدنانه در برابر رسانه های خارجی از طریق راه اندازی تظاهرات دولتی، نمایشی بسیار کمیک و احمقانه از آب در آمد. نوع شعارهای بی ارتباط با مسایل روز کارگران که برخی از آنها حتی فاشیستی و نژاد پرستانه نیز بودند (در ضدیت با مهاجران افغان)، نوع بسیج فرمایشی و زورکی از کسانی که به گفته شاهدان حتی نمی دانستند برای چه آنجا هستند و "فعال کارگری" چه معنایی دارد، دست آنها رو کرد. این خیمه شب بازی فرمایشی بیش از بیش نشان داد که حکومت با مطالبات کارگری هیچگونه تفاهمی ندارد و به هیچوجه حاضر نیست سهم و حقوق کارگران را به رسمیت بشناسد.

با این حال در سراسر ایران با وجود فشار نهادهای امنیتی، بازداشت فعالان کارگری در آستانه روز کارگر و ندادن مجوز به گردهماییهای مستقل کارگری، کارگران و مدافعان آنان تا حد توانایی به خیابانها آمدند، روی دیوارها شعار نویسی کرده و پوستر و تراکت نصب کردند.

کارگران تحت شرایط شدید امنیتی در شهرهای مختلف در مقابل اداره کار یا فرمانداری و با سردادن شعار، خشم خود را نسبت به وضعیت موجود نشان دادند. در تهران صدها کارگر در مقابل وزارت کار دست به تجمع اعتراضی زدند. آنان بنا به گزارشهای رسیده مورد یورش مزدوران رسمی رژیم قرار گرفتند. بنا به برخی دیگر از گزارشها، کارگران از مسیری برخلاف مسیر مقرر شده (خیابان فلسطین) آغاز به راهپیمایی کرده و ضمن طرح مطالبات خود، شعارهایی نیز مانند "زندانی سیاسی آزاد باید گردد" و "نیروی انتظامی خجالت" سر دادند.

کارگران اگر چه حق برگزاری مراسم یا سازماندهی و ایجاد تشکلهای مستقل خود را ندارند، اما با به جان خریدن خطرات، به طور مداوم مطالبات خود را فریاد زده و برای تحقق آنها آستین بالا زده اند.

ماهنامه "نبرد خلق" در یک گزارش، از 995 حرکت اعتراضی کارگری در سال گذشته اطلاع داده است و می افزاید که این آمار تنها اعتراضات بزرگ و بازتاب یافته را در بر می گیرد و همه اعتراضات را شامل نمی شود. همزمان اعتراضهای بزرگ و سراسری فرهنگیان و پرستاران و یا حرکتهای اقشار دیگر کارورز در آمار ارایه شده منظور نشده است.

شکی نیست که سد ترک خورده و پوسیده جمهوری اسلامی در برابر رود جاری جنبش کارگری و عدالتخواهی در هم خواهد شکست.  

بازگشت به صفحه نخست