فراسوی خبر... پنجشنبه ۱۵ اسفند

ضرورت مُداخله بین المللی در مُبارزه با کُرونا در ایران

منصور امان      

ورود کارشناسان سازمان بهداشت جهانی به ایران، ضرورت نظارت و مُداخله بین المللی بر چگونگی مُبارزه با کُرونا، جلوگیری از گُسترش داخلی و بین المللی آن و مراقبت و درمان شهروندان ایرانی را برجسته کرده است.

در حالی که پنهانکاری و ناکارآمدی حاکمان ایران، کشور را به درون یک بُحران فراگیر کشانده و آن را به کشورهای منطقه و فراتر از آن نیز سرایت داده است، فقط اقدامهای فراملی و دخالت سازمانها و نهادهای بین دولتی می تواند از وخیم تر شدن شرایط جلوگیری و این روند مرگبار را مُتوقف کند.

حتی اگر پیشینه سیاه رژیم مُلاها در برخورد به فجایع طبیعی و حوادث خودساخته از نظر دور باشد، رویکرد آن از هنگام بُروز کُرونا دلایل مُحکمی برای بی اعتمادی و به حساب آوردن انرژی تبهکارانه در تصمیمهایش ارایه کرده است. ساخت و پرداخت یک زنجیره شیطانی که از مخفی کردن ویروس از جامعه آغاز و به سرایت آن به ۱۱ کشور جهان امتداد می یابد، کارنامه ای است که حاکمان ج.ا در این زمینه برای داوری و مُعامله با خود ارایه کرده اند.

گفته ها و راهکارهای پیشنهادی مسوولان حُکومت به خوبی بیانگر ناتوانی حاکمیت از مُدیریت بُحران است و آشکار می سازد که مهار اوضاع در عمل از دست آن خارج شده است. وزیر بهداشت مُلاها به گونه ریشخند آمیزی خبر از "اعزام ۳۰۰ هزار تیم بهداشتی به درب منازل" داده و سپاه پاسداران "به میدان فرستادن گروه های جهادی" را نوید می دهد. دستگاه های اجرایی بیانیه های حماسی و رجزخوانی جنگی صادر می کنند و رهبر آنها به گفتار درمانی روی آورده و تلاش دارد مُخاطبانش را قانع کند که "کُرونا بلای آنچنان بُزُرگی نیست".  

در حالی که در سایه ناکاردانی و بی مسوولیتی حاکمیت ویروس در چارگوشه جُغرافیایی ایران در حال پیشروی است، سیاست کُلی "نظام" در برخورد به کرونا بدون تغییر مانده است. اگر دیروز رهبران ج.ا در راستای منافع سیاسی خود بر بُروز آن سرپوش می گذاشتند، امروز در  رویارویی با پیامدهای تکان دهنده رویکرد پیشین، منافع دیگری برایشان ارجحیت یافته که در صدر آن حفاظت از خود در برابر جامعه خشمگین قرار دارد: آدمکُشان ضد شورش در خیابانها رژه می روند، دستگاه های امنیتی از خبررسانی جلوگیری می کنند، بیمارستانها، مراکز درمانی، سردخانه ها و گورستانها زیر چتر خفقان حکومتی قرار گرفته اند، پروژه تصفیه زندانیان سیاسی و بازداشت شدگان خیزش آبان در دست اقدام است و سرآخر، به بهانه "مُبارزه با احتکار" دستگاه های قهری حاکمیت به جلوی صحنه سیاسی فرستاده شده اند.

آرایش رژیم ج.ا هیچ نشانی از صلاحیت و اراده آن برای مهار ویروس کرونا ندارد؛ امری که جان انبوه شهروندان ایرانی را تهدید می کند و همزمان ایران را به یک مرکز پخش ویروس در ابعاد جهانی و به یک مُشکل در همین سطح بدل کرده است. بنابراین برخورد بین المللی به مساله کرونا در ایران فقط اقدامی در جهت تضمین برخورداری مردُم ایران از حق سلامت و امنیت بهداشتی نیست، بلکه تدبیری پیشگیرانه برای جلوگیری از سرایت بیشتر ویروس به خارج از مرزهای ایران نیز هست.   

کُمکهای نهادهای بین المللی اما تنها زمانی می تواند موثر واقع شود که آنها یک تصویر عینی و شفاف از پیشینه و دامنه فعلی کرونا در ایران داشته باشند و بتوانند بر پایه اطلاعات و گزارشهای مُستند به گونه هدفمند کُمک رسانی کنند. این نخُستین وظیفه ای است که در برابر آنها قرار دارد. از سوی دیگر، کشورهای اُروپایی که خبر از ارسال کمک نقدی می دهند، باید روشن سازند که این کُمک در اختیار که و صرف چه خواهد شد و آنها خود چه نظارتی بر مصرف آن دارند. ژست سیاسی برای دلجویی از حاکمان ج.ا. کُمک به مردم ایران به حساب نمی آید.

بازگشت به صفحه نخست