فراسوی خبر... چهارشنبه ۱۸ اسفند

پیام برهم زده شدن گردهمایی کارگُزاران برای "اصلاح طلبان"

منصور امان

لغو "کُنگره" تشکُل دست ساز آقای رفسنجانی موسوم به "کارگُزاران سازندگی"، بیش از بازماندگان وی می بایست زائده های "اصلاح طلب" جناح میانه حُکومت را پریشان ساخته باشد. جلوگیری از تحرُک تشکُل مادر زمان کوتاهی پس از تعیین یکی از گردانندگان آن از سوی آقای خامنه ای به عُنوان "رابط" با "اصلاح طلبان" صورت می گیرد؛ اقدامی که باند یاد شده آن را نشانه اُمیدوارکننده ای از تمایُل "رهبر" به بازی دادن آنها زیر "خیمه نظام" تفسیر کرد.

اما پیامی که برهم زده شدن گردهمایی کارگُزاران برای "اصلاح طلبان" حُکومتی ارسال می کند، هر چیزی جُز اُمیدوارکننده است. این امر روند کاهش تدریجی باند آقای رفسنجانی در دستگاه قُدرت را که بی درنگ پس از مرگ وی آغاز گردید، با یک نشانه دیگر در برابر دید گذاشته است.

"اصلاح طلبان" که زیر فشار مُطالبات خیزشهای ۸۸ و ۸۹ از یکطرف و سرکوب باند آقای خامنه ای از طرف دیگر، به دامن آقای رفسنجانی پناه برده بودند، با مرگ این بازیگر پُرنُفوذ، چتر حمایتی و در کنار آن، کانال تاثیرگذاری حاشیه ای خود بر شطرنج "بُزُرگان" را از دست دادند. از این رو، هنگامی که آقای خامنه ای به پافشاری مُشترک جناح میانه و آنها برای تعیین یک رابط به جای آقای رفسنجانی پاسُخ مُثبت داد و آقای اسحاق جهانگیری، عُضو مووسس و از گردانندگان اصلی "کارگُزاران سازندگی" و همزمان مُعاون اول حُجت الاسلام روحانی را به این کار برگمارد، چنین می نمود که در دُنیای مُتولی جوی باند مغلوب، همه چیز بر سر جای خود برگشته باشد.

خوش بینی آنان که از مراسم تحریم باند حاکم برای آقای رفسنجانی آغاز و با درخواست "آشتی" از آن مُشخص شده بود، با انتصاب آقای جهانگیری بال و پر بیشتری گرفت؛ تا بدانجا که حتی مرگ قیم مصلحتی، آقای رفسنجانی، آنگونه که آقای عبدالله نوری توصیف کرد، عامل "تعدیل" رویکرد باند رقیب در برابر خویش پنداشته می شد. به گفته وی: "گاهی عملکرد آقای هاشمی به گونه ای بود که برداشت جریان مُخالف ایشان این بود که باید با او برخورد تُندی شود. بنابراین مُمکن است وقتی او حضور نداشته باشد، این برخورد تا حُدودی تعدیل شود."

جلوگیری از برپایی گردهمایی کارگُزاران که به روایت آقای حُسین مرعشی "سه هزار نفر" به آن دعوت شده بودند، نه تنها نشانه خوبی از برکات حذف بیولوژیک آقای رفسنجانی به شمار نمی رود، بلکه سُست بودن تکیه گاهی که "اصلاح طلبان" بدان پُشت داده اند را به گونه نگران کننده ای آشکار ساخته است.

هرگاه در نظر گرفته شود که مُهمترین دستور کار نخُستین گردهمایی "کارگُزاران سازندگی" پس از مرگ آقای رفسنجانی، تجدید سازمان و آرایش این تشکُل و تعیین خُطوط راهنمای آن برای پُر کردن خلاء وی و حفظ موقعیت خویش در دستگاه قُدرت می توانسته باشد، در این صورت می توان مفهوم سیاسی کارشکنی در برگزاری آن را نیز بهتر دریافت.   

با این حال، نمی توان ادعا کرد که باند حاکم، با تعیین "رابط"، آقای جهانگیری و مُرتبطهایش را پی نخود سیاه فرستاده است. بی گمان آقای خامنه ای برای مُدیریت "اصلاح طلبان" و به ویژه برای بازی با طیف "مُعتدل" آنها در برابر طیفی که آنها را "لوده" و "تُندرو" مُعرفی می کند، به وجود چنین نقشی نیاز دارد. در سوی دیگر مُعادله نیز جناح میانه حُکومت، به خوبی از امتیازاتی که این ماموریت و نُفوذی که به واسطه آن بر زائده های خود پیدا کرده، بهره خواهد گرفت.

توازُن مزبور تنها تاثیری که بر "اصلاح طلبان" حُکومتی دارد، دفُرمه شدن هر چه بیشتر آنها به شکل توپ بازی مُتولیان میدان است.  

بازگشت به صفحه نخست