فراسوی خبر... چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت

پُشت ترامپ نمی توانید پنهان شوید؛ مسوول شُمایید

منصور امان

تصمیم آقای ترامپ در باره خُروج آمریکا از توافُق هسته ای، نُقطه اوج مُوقت پروسه ای است که حاکمان جمهوری اسلامی به جریان انداخته و به نُقطه کنونی رساندند. آنها به این وسیله یک شانس مُهم برای کاهش بُحران در مُناسبات خارجی و یک امکان حیاتی برای بهبود شرایط وخیم زیست و معیشت مردُم ایران را برباد داده اند.

کناره گرفتن آمریکا از توافُق وین هر چیزی جُز یک رویداد اجتناب ناپذیر بود. حاکمان کشور برهم خوردن توافُق وین را چونان پازلی قطعه به قطعه کنار یکدیگر چیدند تا تصویر نگران کننده کنونی به دست آید. آنها پیمان هسته ای را چک سفیدی برای نقد کردن حسابهای منطقه ای خود پنداشتند و با آن به همین گونه نیز رفتار کردند و اینک آشکار می شود که این ارزیابی با یک پیچ تُند از کنار واقعیت و صحنه موجود گذشته است.

بی تردید از امروز رهبران و پایوران حُکومت برای ماله کشی بر مسوولیت خود در به شکست کشاندن فُرصت مُهم "برجام" و باخت آن در قُمار سوریه، یمن، حزب الله و موشک بالستیک، تمامی حجم تبلیغات خود را بر "بدعهدی آمریکا" و بدکرداری آقای ترامپ مُتمرکز خواهند کرد. این امر نه فقط برای گُمراه ساختن جامعه و برداشتن فشار آن از این زاویه از روی خود، بلکه و مُقدم بر آن برای رویارویی با آثار اقتصادی و اجتماعی برهم خوردن "برجام" و افکندن زندگی و معیشت جامعه به چاه یک تنش بین المللی جدید اهمیت می یابد.

امروز هیچ تصمیم سیاسی حُکومت که زندگی تک تک مردُم را زیر تاثیر بگیرد، بدون پیامد باقی نمی ماند. جامعه ایران نه ریاضت اقتصادی دیکته شده از جانب اشراف حُکومتی و نه تقسیم  منابع ثروت کشور بر اساس "مصالح نظام" را می پذیرد. خیزشهای براندازانه دی ماه و اعتراضهای بی پایان پس از آن، شاهدی بر این واقعیت است.

از این رو، روشن است که مسوولان شکست توافُق وین بیش از آنکه از نتایج خارجی در اندیشه باشند، در هراس از واکُنش داخلی و تمایُل نداشتن بی گُفتُگوی مردم به پرداخت هزینه نابخردی و ماجراجوییهای حاکمان به سر می برند. انبوه توده ای که با "برجام" کورسویی از اُمید در زندگی سخت خویش یافته بود، اینک می تواند تمام خشم خویش از برباد داده شدن آنرا بر سر حُکومت بریزد. طبقات و قشرهای مُطالبه گر چشم انداز برآورده شدن نیازها و خواسته های شان را اندکی بیشتر رانده شده به دوردست می بینند و این فشاری است که سیل مُذاب سهمگین تری را از آتشفشان فعال شده جامعه به بیرون می ریزد.

بازگشت به صفحه نخست