فراسوی خبر... شنبه ۲۲ خرداد

برای ثبت در تاریخ

لیلا جدیدی

تاریخ، صفحات سیاه بیشماری را به جنایتهای رژیم جمهوری اسلامی اختصاص داده و اینک بی توجهی به خواسته های معترضاتی که در اعتصاب غذا هستند و به ویژه فشار بر آنان برای خاتمه دادن به اعتراض خود، برگ دیگری به پرونده حکومت ولی فقیه اضافه کرده است.

تمامی حکومتهای دیکتاتوری که چشم بر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی بسته اند، دارای همین پرونده ننگین هستند. ترکیه، چین، عربستان سعودی، هند و... این پیشینه تا ابد به نامشان ثبت شده است. تجربه در تمام این کشورها نشان داده است که بی اعتنایی جنایتکارانه حکومتها، جامعه را عصبانی تر، منزجر و سرانجام متشکل تر کرده و مبارزات را به مراحل بالاتری ارتقا داده است.

در حال حاضر تعداد چشمگیری از زندانیان سیاسی در اعتصاب غذا هستند و تعدادی نیز به حمایت از آنان به اعتصاب غذا دست زده اند. در این میان و هم اکنون جان جعفر عظیم زاده، دبیر هیات مدیره اتحادیه کارگران که به ۶ ماه زندان و ۲ سال محرومیت از فعالیت در احزاب محکوم شده، در خطر است. وی خواهان حذف اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" از پرونده فعالین صنفی و سیاسی است. همچنین محمد صدیق کبودوند، فعال حقوق بشر و روزنامه نگار کرد که به ۱۱ سال محکوم شده نیز در وضعیت وخیمی قرار دارد.

نیروی اعتصاب غذا نهفته در منطق متنافض آن است. اعتصاب غذا پاسخ به خشونت دولتی و اعتراض به محرومیت کامل از آزادیهای پایه ای است، اما فرد معترض خود را در محرومیت بیشتر قرار می دهد تا اختیار را در دست بگیرد و با آن نشان دهد که تنها چیزی که رژیم نمی تواند بدان دست پیدا کند، همان سلطه بر حیات خود اوست. او نشان می دهد تمامی حقی که برای او مانده، زنده ماندن است و این تنها ابزار مقاومت است؛ حیاتی افشاگرانه به سخت ترین بها.

مبارزانی که دست به اعتصاب غذا می زنند، حتی اگر موفق نشوند، به خاطر واقعیتی که آشکار کرده اند قدرتمند بوده اند. از همین روست که رژیم تلاش کرده است زندانی را با اجبار و فشار به شکستن اعتصاب وادار کند. او می خواهد این اختیار را هم از زندانی بگیرد تا خود تنها حاکم مرگ و زندگی او باشد.  

بازگشت به صفحه نخست