فراسوی خبر... چهارشنبه 27 خرداد

پُز عالی "رهبر" و شکیبایی رو به پایان روحانی

منصور امان

مُسابقه در حال نزدیک شدن به خط پایان است، این را از تشدید تقلای شرکت کنندگان می توان دریافت. حُجت الاسلام روحانی برخلاف خط رسمی، به تشریح آثار عمیق و خُردکننده تحریمهای بین المللی پرداخته و به زانو درآمدن "نظام" در برابر آن تا جایی که از مُدیریت آب آشامیدنی نیز ناتوان مانده را به رُخ باند رقیب کشیده است.

او به این وسیله به حمله های لفظی باند ولی فقیه علیه توافُق هسته ای واکُنش نشان می دهد که همراه با فرا رسیدن مُهلت امضای آن شدت گرفته است. آقای خامنه ای و همدستان وی با هدف امتیاز گیری و فرار از سرکشیدن "جام زهر" هسته ای وانمود می سازند که فشارهای بین المللی بی تاثیر بوده است و آنها در صورت لُزوم می توانند به سیاست "بی دنده و تُرمُز" پیشین ادامه دهند.

اگر این ژست برای مصرف کننده خارجی کاربُردی جُز ریشخند و تفریح ندارد، در عوض اما برای دولت جناح میانه تکلیفهایی را مُعین می کند که هزینه آنها را باید به گونه مُستقیم از کیسه خود بپردازد. از این رو چنین می نماید که سازگار با روند مُذاکرات، شکیبایی رییس دولت و همکاران در برابر پُز عالی و جیب خالی "آقا" نیز هر روز کم تر از روز پیش می شود.

در این راستا، آقای روحانی فشار مجازی باند رقیب را با فشار حقیقی که از شرایط اسفبار "نظام" حاصل می شود، پاسُخ داده است. او با یادآوری "مُشکل مُحیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردُم"، از آقای خامنه ای می خواهد که دست به دست کردن "جام زهر" را کنار بگذارد و مسیر "نرمش قهرمانانه" را تا به آخر برود. او "رهبر" و شُرکایش را مُتهم می کند که خود را در برابر بُحران اجتماعی - اقتصادی به جهالت زده اند، چنان که "گویی از زندگی مردُم بی خبرند".

واکُنش شدید پایوران گوناگون باند رقیب، از روسای مجلس و قُوه قضاییه تا رییس مجلس خبرگان و دادستان کُل کشور به این سُخنان نشان داد که باند ولی فقیه تا چه انداز از مواجه داده شدن با آثار مُخرب سیاستهای ماجراجویانه و خانمان برانداز خود هراس دارد و آن را به دُرُستی مساله ای "امنیتی" و "استراتژیک" برای بقای خود در قُدرت می داند.

در همین حال چنین نمی نماید که در مرکز واقع نمایی آقای روحانی نگرانی از "زندگی مردُم" قرار گرفته باشد. این را از گزافه گویی و آمار سازی وی در باره "پیشرفتهای" خیالی دوران مُدیریت خویش می توان دریافت که در جریان مُجادله کنونی با همان سبک رُقبایش به میان افکنده است.

بازگشت به صفحه نخست