فراسوی خبر... پنجشنبه ۲۹ اسفند

نیاز مردُم به کُمک و امداد دوجانبه "نظام" به خود

منصور امان 

سیاست خارجی رژیم ولایت فقیه در روزهای سختی که بر مردُم ایران می گذرد، به جای تمرکُز بر جلب کُمکهای دارویی و تجهیزاتی خارجی، دعوت از سازمانها و نهادهای بین المللی به مددرسانی و استفاده از دانش و تجربیات بین المللی، وظیفه اصلی خود را تبلیغات بیهوده، نامه نگاری و توییت پراکنی برای حل و فصل تحریمهای نفتی و مالی آمریکا قرار داده است.

اگر تهدید ویروس کرونا برای مردُم یک تهدید مرگبار باقی می ماند، از چشم حاکمیت اما فُرصتی است که نباید آن را از دست داد. آقایان روحانی، علی لاریجانی، ظریف و اُرکستری از پایوران ارشد و میانی حاکمیت، روی موج کرونا مشغول لیز خوردن به سمت سازمان ملل، رهبران کشورها، جُنبش عدم تعهُد و هر جانب دیگری هستند که دینامیزم کُشتگان و مُبتلایان کرونا و اشک و رنج بازماندگان برای آنها فراهم کند.

در غیر عقلانی و واقع گرایانه نبودن خواست رفع تحریم با فُرجه کرونا همین بس که هیچیک از طرفهای مُراجعه مُلاها آن را جدی نگرفته اند. تازه ترین نمونه، دست رد جُنبش عدم تعهُد به سینه آنهاست. حاکمان ج.ا تلاش کرده بودند این نهاد بین المللی را به یک طرف نزاع خود با آمریکا بدل ساخته و پُشت آن سنگر بگیرند.  

ج.ا. وانمود می کند که تحریمهای آمریکا مانع کُمک رسانی شده است و کشورها و نهادهای داوطلب به این دلیل از مُداخله پرهیز دارند. این در حالی است که از هنگام اعلام رسمی شیوع ویروس کرونا در ایران، کُمکهای نقدی یا تجهیزاتی توجُه پذیری از جانب کشورهای مُختلف و نیز سازمان بهداشت جهانی و یونیسف دریافت کرده است. برای مثال می توان به کُمک نقدی کُویت (ده میلیون دُلار)، ژاپُن (۲۳ میلیون دُلار)، قطر (ده میلیون دُلار)، فرانسه، انگلیس و آلمان (پنج میلیون دُلار) اشاره کرده.

همچنین در شکل دارو و تجهیزات کُمکهایی به ایران ارسال شده که از آن جمله است: بسته بشردوستانه تُرکیه شامل، سه هزار کیت تشخیص کرونا، ۷۸ هزار ماسک سه لایه و سه هزار ماسک N95، بیست هزار روپوش، ۴۱۷۵ هزار گان و ۲۰۰۴ عدد عینک مخصوص، دستکم شش محموله تجهیزات از سوی سازمان بهداشت جهانی و نُه تُن دیگر از سوی یونیسف، بسته کُمکهای جمهوری آذربایجان به ارزش پنج میلیون دُلار، کُمک بهداشتی و دارویی قطر به وزن پنج و نیم تُن، محموله ۳۲ تُنی تجهیزات پزشکی و بهداشتی از سوی امارات مُتحده عربی و سرآخر کُمکهای بشردوستانه چین که تاکنون در چند قسمت ارسال گردیده و در مجموع قرار است پانزده تُن را دربر بگیرد.  

باید توجُه داشت که کُمکهای یاد شده با وُجود خودداری رژیم مُلاها از اعلام فراخوان بین المللی به کُمک رسانی که یک پروسه عادی هنگام بروز فجایعی همه گیر است، صورت گرفته، بدیهی است که در صورت وارد شدن رژیم ولایت فقیه به سازوکارهای مُتعارف بین المللی برای شرایط فوق العاده و دست کشیدن از مانُور روی اختلافها و تضادهای خارجی، حجم وکیفیت کُمکها نیز می توانست بسیار مُتفاوت باشد. حاکمان ج.ا اما به جای برداشتن این گامهای ضروری و سازنده به حال مردُم، ترجیح می دهند در خیال استفاده از فاجعه کرونا به مثابه ابزار فشار برای فرار از بند تحرمیها، روزگار بگذرانند.

یک امتیاز فوری رویکرد مزبور برای آقای علی خامنه ای و همدستان کشوری و لشکری اش این است که نیازی به حسابدهی و نظارت بر کُمکهایی که از این طریق به دست می آید، ندارند. به جُز خود آنها، هیچکس دیگر به دُرُستی خبر ندارد تجهیزات و اقلام کُجا می رود و پولهای نقد صرف چه می شود. فاکت اما این است که مردُم عادی به کنار، حتی آنها که به دلیل شُغل حساس شان باید از حفاظت برخوردار شوند، نصیبی نمی برند، فقط یک نمونه برای بیان تمام مطلب کافی است: به گفته رییس سازمان صنعت و معدن اُستان کرمان نزدیک به نیمی (۴۱درصد) از افراد مُبتلا به کُرونا در این اُستان، کادر پزشکی هستند.     

بازگشت به صفحه نخست