فراسوی خبر... چهارشنبه ۲۹ خرداد

شعله ور سازی آتش بُحران هسته ای؛ وُرود به قُمار مرگ و زندگی

منصور امان

در مُقایسه با آنچه که حاکمان ج.ا روز دوشنبه از یک مرکز اتُمی در اراک اعلام کردند، شرارتهای تروریستی آنها در آبراه های بین المللی یک ترقه بازی بیش نیست. از کوره بُحران هسته ای رژیم ولایت فقیه بُخار سیاه درگیریهای گُسترده تری برمی خیزد که از نظر شدت و گُستره، بُحرانهای پیش و پس از خود را با فاصله زیاد پُشت سر خواهد گذاشت.

به گفته مقام هسته ای مُلاها، آقای بهروز کمالوندی، ج.ا درجه غنی سازی تعیین شده در توافُق هسته ای (۳.۶درصد) را دیگر رعایت نخواهد کرد و این میزان را به ۲۰درصد خواهد رساند. وی همزمان تاکید کرد که حاکمیت "سناریو" غنی سازی حتی بیشتر از ۲۰درصد را نیز در دستور دارد.

با این اقدام نه فقط جوهر توافق هسته ای وین زیر پا گذاشته می شود، بلکه پرونده تهدید دستیابی مُلاها به جنگ افزار هسته ای بار دیگر روی میز طرفهای خارجی آنها قرار می گیرد. چه، تجاوُز از مرز تعیین شده و مُجاز، مفهوم دیگری جز جا به جایی اختیار تعیین سُرعت و زمان دستیابی به بُمب اتمی از سند وین به تمایل و اراده حاکمان ایران ندارد. گُروه پنج کشور، موفقیت اصلی خود در توافُق وین را افزایش فاصله دستیابی ج.ا به سلاح هسته ای از دو یا سه ماه به یک سال مُعرفی می کرد.

اگرچه "برجام" از همان زمانی که آمریکا از آن خارج شد شکست خورده به حساب می آمد، با این حال آتش درگیری پیرامون بُحران هسته ای زیر خاکستر باقی ماند. اینک حاکمان ج.ا این بُحران را در یک شرایط به مراتب خطرناک تر و نامُساعد تر دوباره شُعله ور ساخته اند. ترکیب سیاسی دولت آمریکا و نزدیکی شانه به شانه آن با دولت راستگرای اسراییل به روشنی واکُنش سخت آن به ماجراجویی هسته ای مُلاها را پیش بینی پذیر ساخته است.

مانور هسته ای ج.ا همچنین بحثها در اتحادیه اُروپا پیرامون چگونگی برخورد با آن را شدت می بخشد. پیشتر شُرکای اُروپایی نسبت به رفتن مُلاها به این سمت هُشدار داده اند. آنها تاکید کرده اند: حفظ توافُق به صورت کامل یا هیچ. حال "نظام" که در باجگیری از اُروپا ناکام مانده و با بی اعتنایی پاسُخ گرفته، دست به تخریب مُناسبات خود با آنها زده است و پیش شرط لازم برای تشکیل دوباره جبهه مُتحد آمریکا و اُروپا در برابر خویش را فراهم می آورد.

مُطالبه "دور زدن تحریمها" از اُروپا به عُنوان شرط پایبندی به توافُق هسته ای بیش از یک بهانه نیست. رژیم مُلاها حتی اگر یکسال پیش نمی دانست، امروز به خوبی می داند که اُروپا نه امکان اقتصادی و مالی و نه گُنجایش سیاسی لازم برای ایجاد یک جبهه اقتصادی - سیاسی در برابر آمریکا را دارد. شُرکای دیگر مُلاها، چین و روسیه هم حاضر به تن دادن به چنین ریسکی برای نجات آنها نشدند. بنابراین علت باز کردن دروازه جهنم هسته ای را باید وُرود دستگاه حاکم به قُمار مرگ و زندگی دانست.

حاکمان ج.ا به جای دست کشیدن از شرارت منطقه ای و پایان دادن به بُحرانهای موشکی و دخالتگری خارجی، بحران را تشدید کرده اند. آنها مردُم و کشور را از این چاله به آن چاه می افکنند و در هیچ بخش از مُحاسبات و تصمیمهای شان، حال و سرنوشت این دو جایی ندارد. آنها ماندگاری خود را مدیون حیات نکبت آفرین در شکاف تنشها و بُحرانها هستند و اکنون نیز با بُحرانی دیگر، زیربنای بقای خویش و فنای مردُم را بتون ریزی می کنند.

مُشکل حاکمان کشور این بار فقط این است که نه در داخل کشور و نه در خارج آن، شرایط و چارچوبهای همیشگی برای کاربست این راهکار دیگر وجود ندارد و بُحرانی در این ابعاد، آنها را زیر آوار خود دفن خواهد کرد.

بازگشت به صفحه نخست