فراسوی خبر ... چهارشنبه 30 اردیبهشت

ورق برگشت، "پول امام زمان" مُقصر بیکاری شد

منصور امان

با همان ترفندهای شیادانه ای که دولت آقای احمدی نژاد، گُماشته ولی فقیه بر منصب ریاست جمهوری، حذف یارانه ها و خدمات همگانی دولتی را به جلو برد، اکنون جانشین او در حال حذف غرامت ناچیزی است که حُکومت برای خاموش نگه داشتن جامعه در برابر کوتاه کردن دست آن از خزانه عُمومی پرداخت می کند.

پس از یک دوره مانورهای عوامفریبانه با هدف مشروعیت سازی برای حذف یارانه نقدی که از "کسری بودجه" آغاز و با "حذف یارانه ثروتمندان" و "ایرانیان خارج کشور" ادامه یافت، اکنون با فرا رسیدن دُوُمین ماه از سال جدید و هنگام پرداخت یارانه نقدی اُردیبهشت، به تدریج دامنه واقعی این پروژه در حال آشکار شدن است.

در این رابطه، رسانه های باند رقیب دولت از حذف "برخی از یارانه بگیرهای نیازمند" خبر می دهند و همزمان یک نماینده مجلس مُلاها نیز به انتقاد از "اقدام نسنجیده دولت در حذف برخی از اقشار ضعیف جامعه" پرداخته است. آقای سعید زمانیان دهکُردی با اشاره به "حذف دهکهای پایین جامعه از دریافت یارانه نقدی"، این اقدام را "توجیه ناپذیر" خواند.

گام دولت حُجت الاسلام روحانی بر گلوی جامعه در حالی رسانه ای می شود که یک کارزار تبلیغاتی و جنگ روانی تمام عیار برای پوشانده نگه داشتن اقدامات در این زمینه و کاهش آثار آن در جریان است. انتشار اخبار گُمراه کننده از سوی رسانه های رسمی و ارایه اطلاعات مُتناقض از طرف وزیران و مُدیران ارشد دولتی، بخش علنی جنگ پنهانی است که حُکومت علیه وسیع ترین بخشهای جامعه به راه انداخته است.

در همین راستا، آقای روحانی که وعده "تحول صد روزه اقتصاد" را داده بود، وزیر کار خود را به جلو فرستاده تا از زبان او اعلام کند که علت بیکاری، "پرداخت یارانه" است. او به گونه بیهوده ای روی ضعیف شدن حافظه جامعه شرط بسته که هنوز از یاد نبرده چگونه سلف وی بنا به مصرف و نیاز روز "نظام" همین "عامل بیکاری" را "پول امام زمان" و "با برکت" مُعرفی می کرد. حُجت الاسلام روحانی کُلاه گُشاد آقای احمدی نژاد را با پشم تازه بر سر دست گرفته و ملت را دعوت به سر خم کردن می کند.

نمی توان مُنکر شد که کفگیر اقتصاد نظام به ته دیگ خورده و آنچنان که رییس دولت آن می گوید "خزانه خالی است". با این حال، معلوم نیست چرا ضعیف ترین طبقات و اقشار جامعه باید هزینه نابخردیهای سیاسی، فساد حکومتی و بی لیاقتی اقتصادی حاکمان کشور را بپردازند. حُکومت بیکار شدن نیم میلیون نفر به دلیل پرداخت یارانه از منابع عُمرانی را به مردُم گوشزد می کند، بدون آنکه توضیح دهد چرا منابع هنگُفت دیگری که در اختیار دارد را به این امر اختصاص نمی دهد.

برای مثال، هزینه های سرسام آور پروژه هسته ای، بودجه کلان سپاه پاسداران و بسیج، تقسیم میلیاردی پول بین سهامداران "نظام" زیر عنوان "بودجه فرهنگی"، "بُنیادها" و جُز آن، هزینه جنگ داخلی در سوریه، مخارج پروار سازی انصار الله یمن، حزب الله لُبنان و بدر عراق را می توان به آقای روحانی و وزیر مربوطه اش پیشنهاد کرد.

از این هم ساده تر، رجوع به منابعی است که از غارت و چپاول اموال و دارییهای همگانی روی هم انباشته گردیده و صورت حسابهای میلیاردی آقایان مُحمد رضا رحیمی و بابک زنجانی فقط نوک کوه آن به حساب می آید.

بازیهای اطلاعاتی و تلاشهای پیچیده آقای روحانی و همکارانش در برابر واقعیت ساده ی جیب و سُفره خالی مردُم همچون باروی کاغذی در هم فرو می ریزد و آنها که برای فرار از خشم جامعه در پس آن پناه گرفته بودند را هر روز و در هر گوشه زندگی روزمره با "دُشمنان" چشم در چشم می سازد.       

بازگشت به صفحه نخست