|
فراسوی خبر ... سه شنبه ۳ آبان لَرزش زمین زیر پای نظام، به صَف شدن مُردگان سیاسی زینت میرهاشمی در حالی که قیام سراسری مردم ایران سی و هشتمین روز خود را پُشت سر گداشته و در شرایطی که درخشش همایش صد هزار ایرانی آزادیخواه در برلین «حضرت آقا» را دچار سرگیجه سختی کرده، برخی از مُرده ها و تاریخ مصرف گذشته ها برای تسکین «مقام معظم» به صَف شده اند. حضور درخشان زنان و مردان ایران زمین در خیابان، دانشگاه، مدرسه و کارخانه برای سرنگونی رژیم جهل و جنایت، موجب افزایش ترس در هِرَم قدرت، دریده شدن نقاب فرصت طلبان و البته تکثیر شجاعتِ رزمندگان جبهه آزادی شده است. واکنشهای ضد و نقیض کارگزاران حکومت و مغضوب شدگانش نمود دیگری از واقعیت خیابان است. ساکنان کشتی زهوار دررفته حکومت، بیهوده تلاش می کنند که خود را از امواج توفان سهمگین نجات دهند. نصایح رانده شدگان حکومتی (اصلاح طلبان قلابی) و گزاره های آنها برای انتخاب «عاقلانه مقام معظم» و انجام نرمش قهرمانانه، بیان نگرانی از سقوط نظام است. رانده شدگان از قدرت به خوبی می دانند که عمرشان در قدرت با برآمد قاتل ۶۷ و در جامعه با شعار «اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» به پایان رسیده است. پاچه خوارانی که قادر نیستند خیابان را به «عقل» آورن و امید به صندوقهای رای را زنده کنند، متوسل به حیله بی رمق جدید شده اند. یک نمونه آن، پیام محمد توسلی، دبیرکل نهضت آزادی، به ایرانیان خارج از کشور است. او که هنوز به بیت خامنه ای برای تغییر دخیل بسته است، بعد از چهل و سه سال، با ذکر این که گذر از «استبداد دینی» از «استبداد سلطنتی» پیچیده تر است «ضرورت پرهیز از رادیکالیزه شدن مطالبات و پذیرش تدریجی بودن تحولات را مورد تاکید قرار» داده و جامعه را «نیازمند صبوری و ایستادگی با نگاه بلند مدت و کارشناسانه» دانسته است. نمونه دیگر آن در حرفهای بهزاد نبوی، اصلاح طلب قلابی که از قدرت وامانده و در همسویی با جامعه درمانده شده، می توان دید. او گفته است: «طبعاً نمی توانیم با معترضان کف خیابان که شعارهای براندازانه می‌دهند، همسو شویم. بحث محافظه کاری نیست؛ ما شعارهای آنان را قبول نداریم. ما می خواهیم در چارچوب نظام، نظام را اصلاح کنیم. نمی خواهیم دینامیت زیر ساختمان نظام بگذاریم»* احمد زید آبادی، از لیدرهای اصلاح طلب و عافیت جوی قلابی در یادداشتی با عنوان «این هم از شانس ما!» ناراحتی خودش را از شعار «توپ، تانک، فشفشه ...» را به نمایش گذاشته و از «جامعه ایرانیان خارج از کشور» به خاطر درخشش همایش برلین و دادن این شعار اظهار ناامیدی کرده است. در برهه انقلابی که سرنگونی رژیم خواست اصلی است، تلاشهای این درماندگان و مردگان سیاسی همان خس و خاشاکی است که زیر پای رزمندگان در کف خیابان خُرد می شود و سرانجام به زباله دادن تاریخ سپرده می شود. *روزنامه حکومتی میهن، دوشنبه ۲ آبان
|