|
فراسوی خبر... سه شنبه ۱۰ خرداد تظاهر به همدردی برای مهار عصیان و خیزش زینت میرهاشمی
جنس اعتراضی و عصیان بر حق مردم آبادان که از روز فروریختن متروپل تا کنون ادامه دارد، دقیقاً علیه حکومتی است که متروپل نمونهِ عریان آن است. چرایی و سرنوشت اعتراض مردم آبادان که تاکنون همراهی ۱۵ شهر دیگر را با خود داشته است، به عوامل گوناگون برمی گردد. هماوردی مردم با حکومت بر سر شیوه ساخت متروپل را در شعارهای آنها در کف خیابان می توان دید. مردم آبادان به درستی علت را در موجودیت حکومتی که چنین فرصتهایی را برای افرادی مثل حسین عبدالباقی به وجود آورده است، می دانند. شعارهایی مانند «مرگ بر دیکتاتور»، «مرگ بر خامنه ای»، «ننگ ما، رهبر الدنگ ما»، «بسیجی برو گمشو»، «می کشم می کشم آن که برادرم کشت»، «ما زن و مرد جنگیم، بجنگ تا بجنگیم» و... هم بیان درد، رنج و تنفر است و هم سمتگیری خیزش آنان است. خوزستان، منبع تولید ثروت برای چپاولگران و فقر، تنگدستی، بی آبی، نداشتن هوای سالم برای تنفس، کپرنشینی و صدها نمونه تبعیض و تحقیر برای مردم است. از این منظر مردم محروم این منطقه نقش پررنگی در قیام آبان ۹۸ و قیام برای آب داشته اند. تداوم اعتراض مردم در آبادان و گسترش همدردی و حمایتهای مردمی، رژِیم را به وحشت انداخته است. رژیم که با گسیل مزدوران مسلح به آبادان و اعلام خبر بازداشت تعدادی از شهرداران سابق و مرگ عبدالباقی، نتوانست خشم مردم داغدیده را خاموش و آنها را از محل دور کند، از این رو بعد از ۷ روز با اعلام عزای عمومی و نمایش نورپردازی در میدان آزادی تظاهر سخیفانه خود را نشان داد. پیام تسلیت خامنه ای بعد از ۴ روز، در میان فریادهای زنان و مردان شجاع؛ «مرگ بر خامنه ای»، «خامنه ای حیا کن مملکتو رها کن» در حد حباب هم برای محو شدن نبود. در میانه خشم و عصیان مردم، کارگزاران رژیم مرتب در حال وعده دادن مجازات مقصران هستند. «آیت الله اعدام» هم اظهار وجود کرده و گفت: «هیچ کس حق ندارد جان مردم را به خطر بیاندازد» و «برخورد قاطع با متخلفان» از جمله دستور درمانی او است. آوار متروپل بر سر مردم، نمادی از تحمیل مرگ و رنج حکومت فاسد بر مردم ایران زمین و به ویژه مناطق محروم استان خوزستان است. همدردی خامنه ای به عنوان نوک کوه فساد و یا وعده های رسیدگی، تلاشی بیهوده در خواباندن طوفان خشم مردم است. آنچه که امروز در شهرهای خوزستان و شهرهای دیگر می بینیم، طوفانی است که محصول کاشتن باد است. گسترش دامنه ی این طوفان در سپهر سیاسی ایران، عمر رژیم را هر چه کوتاه تر خواهد کرد.
|