فراسوی خبر ... چهارشنبه ۲۳ تیر

اعتصاب متحد و سراسری کارگران ادامه دارد!

زینت میرهاشمی

 

اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای و پیمانکاری صنعت نفت و پتروشیمی (کمپین ۱۴۰۰) یا ۱۰-۲۰ از روز ۲۹ خرداد آغاز و روز سه شنبه ۲۲ تیر وارد چهارمین هفته خود شد. این اعتصاب با خواسته های بر حق و انسانی تاکنون مورد حمایت بسیاری از نیروهای کار در داخل و همچنین سندیکاها و اتحادیه های جهانی کارگری قرار گرفته است. با وجود فشار معیشتی همراه با ویروس مرگبار کرونا، وزارت نفت و شرکتهای استثمارگر پیمانکاری به خواسته های کارگران رسیدگی نکرده اند.  

این اعتصاب متحد و گسترده با وجود تهدیدهای وزارت کار و اخراج تعداد زیادی از کارگران توسط شرکتهای پیمانکار همچنان ادامه دارد و هر روز بخشهای دیگری از صنعت نفت و پتروشیمی در استانهای دیگر به این اعتصاب می پیوندند. تا کنون ۱۱۲ شرکت و کارگاه کارگری در ۱۲ استان، در اعتصابات سراسری صنعت نفت (کمپین ۱۴۰۰) شرکت دارند. لیست کارگاههایی که کارگران آن در اعتصاب به سر می برند به شکل گسترده منتشر شده و نوشتن اسامی آنها در گنجایش این فراسو نیست. همچنین روز یکشنبه ۲۰ تیر، ۱۰۵ هزار نفر از نیروهای کار پیمانکاری و شرکت نفتی طی بیانیه ای با راه اندازی کارزاری در فضای مجازی خواهان تعطیلی شرکتهای پیمانکاران و شرکتهای واسطه ای شدند.

بخشی از خواسته های کارگران پیمانی صنعت نفت «حذف پیمانکاران، برقراری برابری مزدی، بالا رفتن سطح دستمزدها، تامین امنیت شغلی و برخورداری از حق تشکل یابی» است.

مدیر کل روابط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بی شرمانه پرداخت حقوقهای کارگران با تاخیر چند ماهه را عادی جلوه داده و خواهان بازگشت کارگران به محل کار، یعنی شکستن اعتصاب، برای رسیدگی به خواسته های آنها شد. وی گفت «پرداخت حقوق کارگران فعال، بین دو تا سه ماه تاخیر دارد.»

روز سه شنبه ۲۲ تیر، کارگران شرکت هفت تپه در تمامی بخشهای شرکت دست به اعتصاب و گردهمایی اعتراضی در برابر دفتر مدیر شرکت زدند. کارگران شرکت هفت تپه خواهان حقوقهای عقب افتاده، تمدید قراردادها و دیگر خواسته های شان شدند. کارگران شرکت هفت تپه، از اردیبهشت ماه تا کنون حقوقهای خود را دریافت نکرده اند.

به کارگران نیشکر هفت تپه به دنبال اعتصابهای طولانی وعده هایی داده شد و حتا رژیم به خواسته کارگران مبنی بر خلع مدیریت کارخانه از اسدبیگیها هم تن داد اما مشکلات کارگران حل نشد و فشار، آزار و اذیت بر کارگران بیشتر هم شده است.

همراه با اعتصاب بی سابقه کمپین ۱۴۰۰ از نظر ابعاد، کمیت و سراسری بودن آن، اعتصاب در بخشهای دیگر و در مناطق دیگر در جریان است که اعتراض به بی آبی یک نمونه برجسته آن است. این حجم از اعتراضها نشان دهنده جامعه انفجاری است. بحران معیشت، بی آبی، بیکاری و ... هر روز ابعاد بیشتری پیدا کرده و در مقابل رژیم بی  کفایتی خود را هر روز بیشتر به دید همگان می گذارد. این موضوع که در ساختار رژیم فاسد و غارتگر به خواسته های مردم توجه نمی شود به گفتمان عمومی جامعه تبدیل شده است. بر این منظر شرایط گونه ای است که وعده ها و قولهایی هم که هر بار کارگزاران رژیم می دهند دیگر برای معترضان باورپذیر نیست و نخواهد بود. باور نیروهای کار به این که از طریق اعتصاب، اعتراض و حضور در کف خیابان می توانند حق خود را به دست آورند بیش از همیشه تقویت شده و بنابرین تنها راه برای کارگران در برابر رژیمی که طی ۴۲ سال جز تنومند کردن فقر و تنگدستی هیچ ارمغانی برای مردم نداشته است، اعتراض در کف خیابان و در محیط کار است.

 

http://www.iran-nabard.com/

https://t.me/nabard_khalgh

بازگشت به صفحه اول