|
فراسوی خبر ... چهارشنبه ۲۸ مهر چشم انداز تاریک رئیسی و تلاش توده ای برای تغییر زینت میرهاشمی
دومین گفتگوی تلویزیونی رئیسی در روز دوشنبه ۲۶ مهر، شامل یک سری حرفها و بایدهای تکراری بود. از پاسخ او در مورد سفرهای استانی و دادن وعده های بی پایه و بی اثر که مورد تمسخر هم قرار گرفته عبور کرده و به موردی که به آینده تاریک نظام مربوط می شود پرداخته می شود. او در تکرار دو اولویت خود، یکی را (بحران مرگ و میر کرونا و واکسیناسیون عمومی) به راحتی حل شده اعلام کرد. با نگاهی به داده های آماری و نظرات مختلف پزشکان و کارشناسان معلوم می شود که هیچ راهکار موثری در این زمینه وجود ندارد و کرونا همچنان جان مردم را می گیرد و عده ای به «برکت» بذل و بخشش حکومت و به اسم ساخت واکسن داخلی «برکت» فربه تر شده اند. در مورد اولویت دوم او (معیشت مردم)، از بخشهای دروغ و دغل حرفهای او که بگذریم، وی مدعی شد که بودجه سال ۱۴۰۱ را بدون کسری و با ارقام واقعی خواهد بست. اما چطور؟ جبران کسری بودجه از جانب رژیم چند راه مشخص و شناخته شده دارد و تاکنون هم به آن عمل شده است. استقراض از بانک مرکزی، برداشت از صندوق توسعه ملی، خصولتی کردن اموال دولتی، پایین نگاه داشتن دستمزد که هر چهار مورد آن دست کردن در جیب مردم است و چاپ پول بدون پشتوانه که به بالارفتن تورم و پایین آمدن ارزش ریال منجر خواهد شد. راهکار ظالمانه و غیر انسانی که رئیسی بار دیگر بر آن تاکید کرد پلکانی کردن افزایش حقوق است. در شرایطی که افزایش حقوق هیچگاه همخوانی با نرخ تورم و سبد معیشت نیروهای کار ندارد، روش پلکانی بهانه ای برای پایین نگاه داشتن دستمزد است. پلکانی یعنی این که پایه حقوق یکسان افزایش پیدا نخواهد کرد. شکلی که رئیس سازمان برنامه و بودجه رژیم، در تاریخ شنبه ۲۴ مهر به آن اشاره کرده و از افزایش حقوق کارکنان به طور متوسط ۱۰ درصد در بخشنامه بودجه سال ۱۴۰۰ حرف زد و اینکه حقوقها به طور پلکانی بین ۱۰ تا ۳۰ درصد افزایش خواهد داشت. برعکس بهانه های رژیم، افزایش تورم در اثر افزایش دستمزدها نیست و این مورد کمترین هزینه را در تولید دارد. بنابراین ابتدا باید مزد عادلانه پرداخت شود. موردی که همواره از مطالبات جدی نیروهای کار است. طنز تلخ در حرف رئیسی، برگرداندن «پول به جیب و سفره مردم» است که در اثر ارز ۴۲۰۰ تومانی به جیب دلالان رفته است. دلالانی که زیر عبا و قبای حکومتیها حسابی خوردند و می خورند. جلاد ۶۷ با ترسیم تصویر تاریکی از وضعیت موجود و انداختن تقصیر به گردن باند روحانی، می خواهد مدال قهرمانی اش در حل تورم و بحران اقتصادی و کسری بودجه و... را بر گردن خودش آویزان کند. همان ادا و اطواری که روحانی در ابتدای به قدرت رسیدنش به عنوان میراث به جا مانده از احمدی نژاد درمی آورد. بر این منظر رئیسی قبل از برداشتن وزنه بحران کلان اقتصادی، قهرمانی خودش را هورا کشیده و از «آینده بسیار روشن» و «گشایشهای بیشتر» حرف زد. البته آینده برای مردمی که عزم کرده اند از تاریکی فقر و فلاکت به اسم اقتصاد مقاومتی خود را رها سازند حتما روشن است. این تلاشها را در کف خیابان در حرکتهای اعتراضی و... هر روزه می توان دید. کُنشهایی برای تغییر و برون رفت از تاریکی فقر و فلاکت، چشم اندازهای تاریک برای رژیم را نوید می دهد.
|