|
|
|
|
شورای حُکام؛ تغییر ریل غرب؟ منصور امان آنگونه که می نماید، رژیم ولایت فقیه با شتاب به نُقطه ژرفش بُحران خارجی خود نزدیک می شود. آمریکا و سه کشور اُروپایی پیش نویس قطعنامه ای را برای محکومیت ج.ا به شورای حُکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای برده اند؛ یک گام مُهم که می تواند کشمکش بر سر فعالیتهای شریرانه آن را روی یک ریل سخت گیرانه تر از پیش بیاندازد. هنوز روشن نیست این تحوُل یک هُشدار به مُلاها است یا اینکه از عزم جدی طرفهای خارجی برای واکُنش به اقدامات مُخرب حاکمان ایران حکایت می کند. غرب پیش از این نیز چندین بار ج.ا را به کوبیدن مُهر محکومیت به پرونده آن در شورای حُکام تهدید کرده بود، اما هر بار نیز با یک عقب نشینی بی اهمیت از سوی تهران یا ژست آن، موضوع را از دستور کار خویش حذف کرد. اگرچه گفته می شود گُزارش نگران کننده آژانس پیرامون افزایش ۱۸ برابری ذخایر اورانیوم رژیم ولایت فقیه سبب این تصمیم بوده است، اما علت پایه ای را باید در بُن بست مُذاکرات "برجام" جُست. رژیم ج.ا با وقت کُشی، بهانه گیری، طرح شرطهای بیهوده و کارشکنی، روند "احیا"ی "برجام" را به مراسم دفن آن تغییر مسیر داده است. همزمان با سرگرم کردن طرفهای خارجی در وین، حاکمان ج.ا بی وقفه در حال توسعه پروژه هسته ای و نزدیکی گام به گام به ساخت بُمب اتُمی یا دستیابی به پتانسیل ساخت آن بوده اند. ترکیب این دو فاکتور، یک ماده تضمینی برای ژرفش بُحران موجود در ابعاد پیش بینی ناپذیر است. در همین راستا، ابتکار سیاسی واشنگتن و بروکسل، نُقطه پایان قطعی بر اختلاف رویکرد این دو در برخورد به شرارت هسته ای حاکمان ایران است که پس از کناره گیری آقای ترامپ از "برجام" شکل گرفته بود. با توافُق آمریکا و اُروپا پیرامون بُردن پرونده ج.ا به شورای حُکام، آقای خامنه ای و شُرکا امتیاز سیاسی ای را که از اقدام دولت پیشین آمریکا کسب کرده بودند، از دست می دهند و مسیر برای راهکارهای بین المللی و توافُق در سطحهای مُختلف از جُمله با اسراییل و کشورهای عربی همسایه ایران باز شده است. شاید اکنون که ثمره بدخیم موش و گُربه بازی رژیم ولایت فقیه به بار نشسته، مفهوم سیاسی ریاضت اقتصادی که حاکمیت به گونه بیرحمانه ای در حال تحمیل به مردُم است، روشن تر شده باشد. "تصمیهای سخت" و فلاکت زایی همچون حذف یارانه کالاهای اساسی، جیره بندی نان و آب و برق و...، حذف خدمات دولتی، فشار مُزدی بر کارگران، کارمندان، بازنشسته ها، چاپ فله ای پول و جُز آن تدارُکاتی است که حاکمان کشور برای ورود به مرحله ژرفش بُحران خارجی و فراز یافتن درگیری به سطحهای بالاتر می بینند. آنها با لگد کردن زندگی و سرنوشت مردُم ایران و با توشه‌ی رنج روزانه و بی پایان آنها، برای کشمکش بعدی و بقای خود آماده می شوند. این راه دوزخی و مُصیبت زایی است که حاکمان کشور یکبار آن را رفته اند و در انتها مُفتضحانه ناچار به "نرمش قهرمانانه" شده اند، در حالیکه کوهی از خسارت مالی و دشتی از قبرستان جان و کرامت و آزادی به جا گذاشتند. تردید نباید کرد که هم سطح با تحولات بین المللی و نیز آنچه که "نظام" در حُفره های زیر زمینی اش در حال ساخت و پرداخت است، زیانهای این دور از درگیری نیز نسبت به دور پیشین دوچندان و دوخروار خواهد بود. خسارت حُکمرانی رژیم ولایت فقیه به گونه تصاعدی برای مردُم و کشور افزایش می یابد. در مُقایسه با آن، هر هزینه ای برای سرنگونی زیاد نیست. |
|
|
|
|