فراسوی خبر... پنجشنبه ۱۸ بهمن

گرانی دارو؛ اعیان سازی درمان

منصور امان

با گران و نایاب شدن دارو، بُحران سلامتی و درمان پا به پهنه تلخ و جانکاه تری گذاشته است. روند محروم کردن شهروندان از دسترسی به دارو که همزاد سیاستهای ریاضتی ج.ا است، اکنون با شدت دوچندان علیه مُزد، حُقوق و مُستمری بگیران به شتاب درآمده است.

رسانه های حُکومتی که بنا به وظیفه، آمار و اخبار آرایش شده مُنتشر می کنند، خبر از گران شدن دستکم ۳۷۰ قلم دارو می دهند. همانها میزان این گرانی را از ۱۵ تا ۱۵۰درصد و گاه تا «چهار برابر» عُنوان می کنند. به گفته یک مقام صنفی، از هر ۱۰ نفر، ۳ نفر با دیدن قیمت داروها به ناچار از خرید و به بیان روشن تر، از درمان و سلامتی خود چشم می پوشد. این تنگنا به ویژه در مورد بیماران امراض سخت مانند انواع سرطان، بیماریهای قلب و خون، بیماران نیازمند به دیالیز یا جراحی که با پروسه درمانی هزینه بر همراه است، به گونه اسف بار تری خود را نمایان می سازد.   

بسیاری از کسانی که دیروز و امروز با رنج بیماری خود یا اعضای خانواده شان و تقلای بی پایان رفع یا کاهش آن روزگار می گذرانند، قُربانیان دوگانه رژیم حاکم و سیاستهای آن هستند. دسته نه چندان کم شُماری از بیماریهای رایج، از شرایط وخیم زیست و کار سرچشمه می گیرد. برای مثال می توان به فقر غذایی اشاره کرد که به گُفته یک منبع حُکومتی، بیش از ۵۵درصد شهرنشینان در سال ۱۴۰۱ با آن دست و پنجه نرم می کرده اند. ناگفته پیداست که این رقم در حال حاضر بسا بیشتر از دوسال گذشته است. فقر غذایی عامل مُستقیم انواع بیماریهای خونی، اُستخوان، گُوارشی و جُز آن است و از طریق کاهش ایمنی بدن، به گونه غیرمُستقیم موجب ابتلا به بیماریهای ساده یا سخت درمان دیگری می شود.

در همین راستا همچنین باید از آلودگی هوا نام برد که سایه مرگ زای خود را بر گُستره بُزُرگتری از جامعه پهن کرده است. اگرچه حاکمیت مازوت سوز و بنزین سمی ساز تلاش می کند آمار مرگ بر اثر آلودگی هوا را محرمانه و پنهان نگه دارد، با این حال در جریان کشمکش باندهای حُکومتی رقیب، به رقمی سالانه بین ۳۰ تا ۶۰ هزار نفر قُربانی اشاره می شود. می توان به خوبی تصوُر کرد که شُمار آن دسته از کسانی که سالانه به بیماریهای ناشی از آلودگی هوا مُبتلا می شوند، چندین برابر این رقمها است. بیماریهای ریوی، قلب و انواع سرطان شایع ترین ابتلاها در میان این جمعیت است.

به محصولات بیماری زا و مرگ آفرین سیاستهای حاکم می توان وجوه بیشتری را اضافه کرد که سلامتی و تندُرُستی را به همین گونه به کالایی نایاب و گران تبدیل می کند. کارورزانی که در مُحیطهای ناایمن، آلوده و با ساعات کار طاقت فرسا اشتغال دارند، تنگدستانی که در استرس دائمی تامین مخارج خویش بسر می برند، جوانانی که با نگرانی نسبت به آینده شان رُشد می کنند، شهروندانی که فشار روزانه استبداد دینی را بر گلوی خود دارند و بسیار دیگر، یک هدف ساده برای بیماریهای تولیدی رژیم حاکم به شُمار می روند.          

این همه اما هنوز سقف بی اعتنایی غیرانسانی خامنه ای و شُرکا به جان و زندگی مردُم ایران نیست. آنها راه درمان و رویارویی با عوارض حُکمرانی خود را نیز بسته اند. کمبود و گرانی دارو فقط ناشی از بی کفایتی نیست، بسا بیشتر آثار جبری یک تصمیم آگاهانه است. حذف یارانه دارو و تجهیزات پزشکی که سیاه بر سفید در بودجه دولت برگزیده خامنه ای نوشته شده، همین واقعیت را بیان می کند. هنگامی که بودجه دستگاه های نظامی و امنیتی چند برابر می شود و «نظام» سالانه مبالغی هنگُفت را بین محافل و سازمانهای بی مصرف و بیکاره اما «خودی» تقسیم می کند، همین بی اعتنایی و کوچک شماری است که نقاب از چهره برداشته است.

سیاستهای ریاضتی اعمال شده علیه جامعه، حق سلامتی و برخورداری از لوازم و امکاناتی که آن را مُمکن می سازد، بیش از پیش لگد مال کرده و سیستم سلامت و درمان را به کریه ترین شکل طبقاتی کرده است. گرانی دارو، روند اعیان سازی درمان را یک گام دیگر به پیش برده و حق برخورداری از سلامتی، درمان و بهبودی را به گونه زننده تری به یک امتیاز و حق انحصاری یک طیف ویژه شامل اُلیگارشی آخوندی و نظامی امنیتی، رانت خواران، کارگُزاران حُکومتی، «آقا» و «آقازاده ها» بدل ساخته است.

بازگشت به صفحه نخست