فراسوی خبر...  پنجشنبه ۷ فروردین

گُریز از مسوولیت با استناد به گُزارش CIA

منصور امان

همچون سالهای گُذشته، گُزارش نهادهای اطلاعاتی آمریکا پیرامون پروژه هسته ای رژیم ولایت فقیه با استقبال پایوران و رسانه های حُکومتی روبرو شده است. آنها با طرح ادعاهایی که هر سال به این مُناسبت تکرار می شود، وانمود می کنند که نهاد آمریکایی با این گُزارش، رژیم ج. را از اتهام تلاش برای ساخت بُمب اتُمی تبرئه کرده و بر گُفته های آن در این باره مُهر تایید گذاشته است.

در حالیکه درجه تنش خارجی بر سر برنامه هسته ای ج.ا سالانه پله به پله بالا می رود، این مراسم همگانی شادمانی، بی ربط و مُضحک می نماید. از یکطرف تهدید فعال شدن «مکانیزم ماشه» بر سر رژیم ولایت فقیه سنگینی می کند و از طرف دیگر، با فشار سیاسی سنگین آمریکا و اُروپا برای کنار گذاشتن فعالیتهای شرارت بار هسته ای روبروست که حمله نظامی را نیز در ضمیمه خود دارد. بنابراین در نگاه نخُست چنین به نظر می رسد که یا دستگاه حاکم سر زیر برف فُرو برده و یا آنکه به شیوه همیشگی، اخبار و رویدادها را مُثله کرده و در قالب مطلوب ریخته است.

شاید در بیشتر موارد این دو عامل صادق باشد، اما به گونه مُشخص اینجا حاکمیت هدف دیگری را پی گرفته است. مُخاطب ماشین تبلیغاتی حاکمیت، مردُم ایران هستند. «نظام» با مانُور گرد گُزارش یاد شده می کوشد این پیام را به مردُم بباوراند که فعالیتهای هسته ای اش ماهیت نظامی ندارد، دارای مقاصد صُلح آمیز است و بنابراین مسوولیت بُحرانی که بر سر این موضوع به وجود آمده، مُتوجه آمریکا و اُروپا می باشد. هدف حاکمیت غیر مُقصر نشان دادن خود در رابطه با پیامدهای وخیم و فلاکت زای این بُحران چند ده ساله است که اکثریت مردُم ایران را به نازل ترین و غیرانسانی ترین سطح زیست و معاش پرتاب کرده است.   

نیاز حاکمیت به آویختن به چنین ریسمانهای سُست نجات، رابطه بی واسطه ای با توفان نارضایتی و اعتراضها و شکل گیری خیزشها اجتماعی دارد که مُستقیم به چهره اش می توفد. آثار ویرانگر تنش هسته ای هر روز بیش از روز پیش بخشهای بُزُرگتری از جامعه را در برمی گیرد و زندگی میلیونها نفر را به جنگی بیرحمانه برای بقا تبدیل کرده است. حاکمیت، گُرسنگی و بیماری را بر مردُم تحمیل کرده و از آنها حق بهداشت و درمان، آموزش، مسکن، کار شایسته، شادی و آینده را گرفته است.

جامعه به لاف و گزافهای تنش زای خامنه ای و سرکردگان سپاه پاسداران می نگرد، تهدید فزاینده آنها به ساخت بُمب اتُمی را می شنود و به دُرُستی دستگاه حاکم را مسوول این وضعیت و تداوُم آن می داند. توده های خشمگین و به جان آمده اما از این نیز فراتر رفته اند؛ آنها راه حل پایان دادن به این کابوس شبانه روزی را نیز یافته اند و این همان یافته ترسناکی است که یک گُزارش اداری سیا و دیگر نهادهای اطلاعاتی آمریکا را در چشم حاکمان کشور آیه شفا بخش جلوه می دهد. 

بازگشت به صفحه نخست