فراسوی خبر... ۱۴ فروردین

بُحران جنگ؛ تهدید خامنه ای به سرکوب جامعه

منصور امان

رژیم ولایت فقیه در حالی که به شتاب در مسیر افکندن کشور به دامن یک جنگ خارجی است، با نگرانی به پُشت سر می نگرد و از آنچه که می بیند، به هراس آمده است.

صدای این وحشت، آخوند خامنه ای است که در آخرین سُخنرانی خود زبان به تهدید مردُم گشود و به آنها نسبت به واکُنش در برابر بُحران خطرناک و ویرانگری که در حال دامن زدن به آن است، هُشدار داد. او با کامی تلخ «فتنه های سالهای قبل» را به یاد آورد و سپس رو به جامعه مُعترض مُشت گره کرد که «جواب مُحکمی به فتنه افروزان» خواهد داد.

خامنه ای به این وسیله اعتراف می کند که پایگاهی در میان جامعه ندارد و حتی یک جنگ خارجی یا تهدید آن که به طور معمول مردُم را به پُشت سر رژیم حاکم می کشاند، نمی تواند رویکرد آشتی ناپذیر جامعه نسبت به دستگاهی که او بر آن فرمان می راند را تغییر دهد. به راستی نیز اکثریت جامعه ایران هیچ دلیلی برای پُشتیبانی از رژیم فاسد و ستمکار ج.ا ندارد، در حالیکه هر روز با یک دلیل بیشتر برای بیزاری و طرد آن از زندگی و مُقدرات خود روبرو می شود.

شرایط معاش و زیست مُزد، حُقوق و مُستمری بگیران بدون توقُف در سرازیری فقر و تنگدستی در حرکت است و خامنه ای و دولتهای او همه تلاش خود را برای تشدید آن می کنند. کارورزان از بودجه هزاران هزار میلیارد تومانی کشور سهمی ندارند، در عوض اما باید بار «کسری بودجه» را بر دوش بکشند. جایگاه های مُمتاز در تقسیم ثروت و داراییهای کشور برای خامنه ای و بیت او، سرکردگان سپاه پاسداران، رانت خوارها، نورچشمیها و آقازاده ها رزرو شده، آنها اما در صف اول حذف کالاهای اساسی از سفره، حذف دارو و درمان و کاهش درآمد و دسترنج خود قرار دارند. نمایش چندی پیش «افزایش حداقل حُقوق» که در عمل چیزی بیشتر از یک جیب بُری گُستاخانه از کارگران و بازنشسته ها نبود، استدلال دیگری برای صف بندی آنها علیه غارتگران حاکم در همه جبهه ها ارائه کرد.

چشم پوشی خامنه ای از تبلیغات معمول در هنگام جنگ و حمله خارجی که بر مضمونهای ناسیونالیستی و شُعارهای میهن پرستی و دفاع از میهن و جُز آن اُستوار است، نشان می دهد که او و دُنبالچه هایش ارزیابی روشنی از صف بندی موجود در کشور دارند. او از ناسیونالیسم کُمک نگرفت، بلکه مُستقیم جامعه را به سرکوب تهدید کرد، چون دریافته که مردُم فریب ادعا و شُعار دهان پُرکن «دفاع از میهن» او را نمی خورند، همانگونه که فریب ادعای «دفاع از حرم» وی را نخوردند و در پاسُخش فریاد زدند: «سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن.»

آخوند خامنه ای می داند که مردُم به جان آمده، تحمیل یک بُحران ویرانگر تازه با ابعاد جهنمی را برنخواهند تابید و بر او و رژیم اش خواهند شورید. او از توده هایی در هراس است که طعم خیزشهای شان در «سالهای قبل» را به «رهبر» چشانده اند و چونان بُشکه باروت زیر بارگاه او و اُلیگارشی حاکم، در انتظار جرقه فُرصتی برای انفجاری بُزُرگتر هستند.

رجزخوانی خامنه ای علیه جامعه در میانه لفاظیهای جنگی وی و دولت آمریکا یکبار دیگر به مردُم ایران ثابت می کند که آنها بُزُرگترین و مُحکم ترین سد علیه جنگ و ویرانی هستند. آنها هستند که می توانند سایه جنگ، بُحران خارجی، تحریم و پیامدهای فلاکت زای آنچه که نتیجه «سیاست ورزی» و حُکمرانی استبداد مذهبی حاکم است را یکبار برای همیشه از سر خود و میهن شان دور کنند. 

بازگشت به صفحه نخست