بیانیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران به مناسبت

اول ماه مه، روز همبستگي جهاني كارگران

 

 

اول ماه مه، روز جهانی کارگران را به تمام نیروهای کار شادباش مي‌گوييم و برای مبارزه کارگران، مزدبگیران و زحمتکشان عليه استثمار، استبداد و عقب‌ماندگی موفقيتهای بزرگ آرزو مي‌كنيم.

سازمان چریکهای فدایی خلق همبستگي خود را با مبارزه نیروهای کار که سازندگان اصلي جهاني انساني و عاری از تمامی اشکال استبداد، ستم، جهل، تبعیض و استثمار هستند، اعلام مي‌كند.

ما ضمن همبستگی با کارگران، مزدبگیران، معلمان و پرستاران ایران که علیه شرایط فلاکت-بار خود مبارزه می کنند، سرکوبی و دستگیری اعضای سندیکاها، تشکلهای مستقل کارگری و صدور احکام زندان برای فعالان نیروهای کار را محکوم می کنیم.

 

در سال گذشته جهان شاهد تحولات شگرفی بود. انقلابها و جنبشهای ضد دیکتاتوری در خاورمیانه و شمال آفریقا که با عنوان «بهار عرب» نامیده می شوند، «جنبش برآشفتگان» در اروپا و جنبش «اشغال وال استریت» در آمریکا، سیمای جهان ما را دگرگون کرده است. در این جنبشها، خیزشها و انقلابها که هنوز جریان دارند، کارگران و زحمتکشان در ابعاد کلان شرکت داشته و به ژرفش این تحولات یاری رسانده اند. مبارزه علیه دیکتاتوری و برای دمکراتیزه کردن جامعه همراه با پیکار گسترده علیه فقر، بیکاری، تبعیض و بی عدالتی و علیه تهاجم مستبدان، چپاولگران و انحصارات امپرياليستي به سطح زندگي و معيشت مردم روندهایی بود که در سال گذشته در سراسر جهان علیرغم راه پر فراز و نشيب و چالشهای مهم، جریان داشت.

هزینه اصلی جنگ، نظامیگری، انباشت سلاحهای مخرب، تروریسم، بنیادگرایی و جهانی شدن بربريت به ناحق از کار و رنج نیروهای کار پرداخت می شود و علیه همین شرایط ناعادلانه است که مردم محروم و ستمدیده سراسر جهان به مبارزه خود ابعاد جدیدی داده اند.

 

سال گذشته برای کارگران، مزدبگیران و زحمتکشان ایران سال درد، رنج، بیکاری، فقر، بی خانمانی و در یک کلام زندگی فاجعه بار بود.

نپرداختن دستمزدها برای ماههای طولانی، خصوصی شدنهای گسترده همراه با اخراجهای دسته جمعی، افزایش بی سابقه نقدینگی و به دنبال آن رشد سرسام آور نرخ تورم و در نتیجه کاهش قدرت خرید، گسترش شرکتهای چپاولگر پیمانکاری، زندگی نیروهای کار را به تباهی کشاند. فشار و تبعیض جنسیتی بر کارگران زن و اعمال محرومیت بر فرزندان آنان و کودکان کار به طور تصاعدی افزایش پیدا کرد.

یکی از نمایندگان مجلس رژیم اعلام می کند که نرخ بیکاری زنان دو برابر نرخ بیکاری مردان است و اضافه می کند که، زنان در بسیاری از واحدهای بزرگ و قالیبافی گاهی دو سوم دستمزد مصوب شورای عالی کار را دریافت می‌کنند، اما به دلیل ترس از دست دادن شغل از شکایت صرفنظر می‌کنند.

شرایط فاجعه بار زندگی و معیشت توده های محروم و ستمدیده که اکثریت جمعیت ایران را تشکیل می دهند، آن چنان آشکار است که رسانه های دولتی ناچارند گوشه کوچکی از آن را هر روز بازتاب دهند. رسانه های حکومتی اعلام می کنند که در ایران هفت و نیم ملیون نفر حاشیه نشین وجود دارد.

اجرای مرحله اول «هدفمند کردن یارانه ها» و در حقیقت حذف یارانه ها، نقدینگی و نرخ تورم را افزایش داده است. کارگران و زحمتکشان ایران که هیچ بهره ای از افزایش قیمت نفت خام نبردند، به شدت از بحران مالی در جهان زیان دیده اند. افزایش قیمتها سفره کارگران را خالی تر کرد. خصوصی سازیها و فربه کردن نهادهای نظامی و امنیتی و نیز حذف یارانه ها، چشم انداز زندگی نیروهای کار در سال پیش رو را چندین بار فاجعه بارتر خواهد کرد.

در سال گذشته رشد اقتصادی و سرمایه گذاری در حوزه های اشتغال-زا سیر نزولی داشته و در عوض رانت خواری و اقتصاد دلالی و سوداگری روز به روز رشد کرده است. شاخص نقدینگی به عنوان مهم‌ترین شاخص اقتصادی که بلاواسطه و به طور مستقیم بر افزایش نرخ تورم تاثیر می گذارد، از حدود 60 هزار میلیارد تومان در سال 1384 به ۳50 هزار میلیارد تومان در پایان سال 1390 رسید. همزمان با این حجم عظیم نقدینگی و فقر همگانی، بلوک جدیدی از سرمایه داری مالی شکل گرفته است. این سرمایه داری انگلی تحت حمایت دولت احمدی نژاد با دلالی، سفته بازی، بورس بازی و کنترل بازار ارز و طلا و... خسارت جبران ناپذیری به اقتصاد کشور وارد کرده و تورم و گرانی را دامن زده است.

کاهش نرخ رشد، فقدان سرمایه گذاری موثر در تولید صنعتی، افزایش سرسام آور نقدینگی و حجم پول، ورشکست شدن شرکتهای صنعتی و افزایش نرخ تورم منجر به سقوط زندگی اکثریت مردم ایران شده است. حداقل دستمزد برای سال 1391 (389 هزار تومان در ماه) یک چهارم زیر خط فقر و نیمی از خط مرگ است.

صندوق بين‌المللي پول در گزارش مربوط به چشم‌انداز اقتصادی جهان، نرخ تورم در ايران برای سال‌ 2011 ميلادي را 5/22 درصد برآورد كرده و رتبه سوم بالاترين نرخ تورم پس از بلاروس و ونزوئلا را از آن ايران دانسته است. پیش بینی می شود که نرخ تورم برای سال جاری از 40 درصد بالاتر برود.

كارگران و مزدبگيران ایران از يك طرف تحت ستم و سركوب رژیم حاکم قرار دارند و از طرف ديگر بايد هزينه سياستهاي جمهوری اسلامی براي پیوستن به اردوي جهاني سازي نو-ليبرال را بپردازند. برای رژیم ایران زندگی کارگران و زحمتکشان ایران کوچکترین ارزشی ندارد. این رژیم با افزایش هزینه هایی که به امنیت نظام مربوط می شود، با صرف میلیاردها دلار در سوریه، لبنان، غزه، عراق، آفریقا و آمریکای لاتین، زندگی مردم ایران را به تباهی کشیده است.

در سال گذشته بازهم نقش سپاه و بسیج در اقتصاد افزایش پیدا کرد. قرارگاه بازسازی خاتم الانبیاء و بنیاد تعاون سپاه به طور مستقیم و یا از طریق صدها شرکت اقماری در مهمترین پروژه های کشور مشارکت دارند.

بنا به اعتراف کارگزاران رژیم در سال گذشته ۱۰۰ هزار کارگر در بیش از یک هزار واحد تولیدی اخراج شده‌اند.

در چنین شرایط فاجعه باری است که خامنه ای سال 1391 را سال «توليد ملي و حمايت از كار و سرمايه ايراني» اعلام می کند. یکی از نتایج زهرآگین این نامگذاری بیکارسازی چند هزار کارگر تنها در ماه اول سال بود. پیش بینی می شود که در سال جاری هزاران واحد تولیدی دیگر به تعطیلی کشیده شود و دهها هزار کارگر نیز به اردوی عظیم بیکاران اضافه شوند.

 

در مقابل چنین شرایط فاجعه باری، كارگران، زحمتكشان و مزدبگيران كشور ما در سال گذشته براي نجات از استبداد، جهل، فقر، فحشاء، بي خانمانی و بی حقوقی به طور گسترده و به شكلهاي گوناگون دست به اعتراض زده اند.

دبیرخانه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران بیلان برخی حرکتهای اعتراضی کارگران و مزدبگیران در سال 1390 را منتشر کرده است*. بر اساس این بیلان در سال گذشته بیش از 350 حرکت اعتراضی کارگران وجود داشته که بی تردید شمار واقعی آن بسیار بیشتر است.

نامه نگاری به گردانندگان رژيم، تجمع اعتراضی، اعتصاب، راهپیمایی، تحصن، بستن راهها و...شيوه هايی بود كه كارگران در مبارزه خود از آن استفاده كردند. نيروهای سركوبگر رژيم گرچه در مقابل حركتهای كارگری با احتياط برخورد مي كردند، اما در حركتهايی كه جنبش كارگری گامهايی بزرگ به جلو بر مي داشت با سركوب دَدمنشانه مواجه مي شد. نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی بارها باتوم و گاز اشك آور به حرکتهای اعتراضی کارگران یورش بردند که منجر به زخمی شدن تعدادی از کارگران شد. ماموران وزارت اطلاعات بارها به خانه های کارگران یورش برده و آنان را دستگیر و یا با تماسهای تلفنی کارگران را تهدید به دستگیری کردند. اما اين سركوبگري در عزم كارگران براي تحقق خواسته هاي بر حق خود خللي ايجاد نكرد و بر عكس منجر به همبستگی هرچه بيشتر كارگران شد.

برخی از شعارها و خواسته های کارگران که گاه با صدای بلند فریاد می زدند و گاه بر روی پلاکاردها به نمایش می گذاشتند چنین بود:

 

*کار، حقوق، اعتراض، حق مسلم ماست

*کارگر گرسنه منتظر جواب است

*تشکل، اعتصاب حق مسلم ماست

*کارگران جهان اتحاد اتحاد

*معیشت، زندگی حق مسلم ماست

*کارگر می میرد، ذلت نمی پذیرد

*قرارداد موقت دیگر کارش تمام است

*ما کار می خواهیم

*زندگی انسانی حق مسلم ماست

*کارگر کارگر اتحاد اتحاد

*قرارداد موقت ملغي بايد گردد

*شركت پيمان‌كاری، نابود بايد گردد

*مزدورِ سرمايه‌دار حيا كن، كارگر رو رها كن

*تغيير قانون كار، نابودي كارگر است

*وزير كار حيا كن، قانون كار رو رها كن

*مرگ بر نظام سرمايه‌دار

*تغيير قانون كار، وال ‌استريت ايران

*مجلس به اين بي غيرتی، هرگز نديده ملتی

*بسیجی حیا کن، شرکت نفت را رها کن

 

مبارزه برای خواسته های حداقل کارگران و مزدبگیران جزیی از مبارزه مردم ایران برای نابودی نظام استبدادي–مذهبي ولايت فقيه و تحقق آزادی، دمکراسی، عدالت و جدایی دین از دولت است.

تشکلهای مستقل کارگری طی بیانیه های مختلف خواسته های مبرم کارگران و مزدبگیران ایران را اعلام کرده اند. این خواسته ها که سازمان چریکهای فدایی خلق ایران به طور کامل از آن پشتیبانی می کند، به قرار زیر است:

 

1_حق ایجاد تشکلهای مستقل برای نیروهای کار یدی و فکری (کارگران صنعتی، کشاورزی، معادن و معلمان، پرستاران و کارگران بخش خدمات و ...) بدون هرگونه تعهد و پایبندی به اصل ولایت فقیه و بدون دخالت دولت و مدیریت. انحلال کلیه نهادهای دست ساز دولتی در محیطهای کار و زندگی، به عنوان حقوق خدشه ناپذیر اجتماعی کارگران و عموم مردم ایران

2_حق اعتصاب، تجمع و تظاهرات و آزادی بدون حد و مرز اندیشه، بیان و رسانه ها.

3_لغو تمامی اشکال تبعیض جنسیتی و مذهبی در حقوق کار

4_منع کامل و فوری کار کودکان

5_آزادی کلیه سندیکالیستها و فعالان کارگری و تمامی زندانیان سیاسی و توقف تعقیبهای قضایی و لغو احکام ظالمانه قضایی در مورد کارگران و مزدبگیران و لغو حکم اعدام

6_تأمین امنیت شغلی برای نیروهای کار، لغو قراردادهای موقت و قراردادهای شرکتهای پیمانکاری و سفید امضا و برچیده شدن فرمهای جدید قرارداد کار

7_توقف کامل اخراج و بیکارسازی و پایان دادن به اخراج کارگران مهاجر

8_ایجاد سیستم بیمه همگانی و تامین اجتماعی برای همه نیروهای کار

9_تعیین حداقل دستمزد متناسب با افزایش نرخ تورم و تایید آن توسط نمایندگان واقعی کارگران و تشکلهای مستقل کارگری. حداقل حقوق به میزانی که کفاف یک زندگی شرافتمندانه و انسانی برای یک خانوار چهار نفره را تامین نماید.

10_پرداخت فوری دستمزدهای معوقه به طور کامل

11_ساعات کار کارگران در شبانه روز نباید از 8 ساعت تجاوز کند. دو روز تعطیلی و 40 ساعت کار در هفته باید به عنوان حقوق کار به رسمیت شناخته شود

12_تامین زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی برای بازنشستگان

13_تعطیل رسمی اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگران و لغو هرگونه ممنوعیت و محدودیت برای برگزاری مراسم این روز

 

سازمان چریکهای فدایی خلق ایران ضمن قدردانی از اتحادیه ها، سندیکاها و سازمانهای جهانی کارگری و نیروهای سیاسی که طی سال گذشته از جنبش طبقه کارگر ایران و خواسته های آنان حمایت کردند، از تمامی نهادهای کارگری در سراسر جهان درخواست می کند كه به مبارزه برحق نیروهای کار در ايران برای کسب حقوق اولیه شان یاری رسانند. 

ما از شورای حقوق بشر سازمان ملل و از سازمان جهاني كار مي خواهيم كه به جمهوي اسلامي براي به رسميت شناختن حقوق حقه كارگران بيش از پيش فشار وارد نمايد.

 

ما رژیم ولایت فقیه را مانع عمده در مقابل خواسته ها و نیازهای کارگران و زحمتکشان می دانیم و از تمامي كارگران، كاركنان و مزدبگيران و از تمامي مدافعان آزادي و توسعه پايدار مي خواهیم كه برای برچیدن بساط ننگین نظام ولایت فقیه متحد و متشكل شوند.

كارگران ايران مي توانند و بايد پيشتاز مبارزه عليه حكومت استبدادي حاكم بر ايران، پیشتاز مبارزه علیه جنگ و تجاوزگری نظامی و پيشتاز مبارزه براي تحقق دموكراسي، عدالت،جدايی دين از دولت باشند؛ بدين لحاظ ما از تمامی كارگران، كاركنان و مزدبگيران شاغل در مراكز دولتی و خصوصی و از تمامی مدافعان آزادی و توسعه پايدار می خواهيم كه برای رهایی از شرایط اسارتبار کنونی متحد و متشكل شوند.

 

زنده باد همبستگی بین المللی طبقه کارگر !

سازمان چريكهای فدايی خلق ايران

یکشنبه 10 اردیبهشت 1391(29 آوریل 2012)

 

 

 

*توضیح کوتاه در مورد تاریخچه اول ماه مه

در سال 1856 کارگران استراليا در اعتراض به شرایط دشوار کار و برای هشت ساعت کار روزانه حرکت اعتراضی خود را آغاز کردند و پس از مبارزه متحد و سراسری پیروز شدند. پس از این حرکت متحدانه آنان تصمیم گرفتند که هر سال در یک روز معین دست از کار کشیده و همبستگی خود را در مقابل سرمایه داران و حامیان آنان نشان دهند.

در سال 1886 کارگران نساجی شیکاگو در آمریکا طی یک تظاهرات بزرگ در روز اول ماه خواست 8 ساعت کار روزانه را مطرح کردند. این تظاهرات به شدت سرکوب و به خون کشیده شد. کارگران آمریکا تا سال 1889 هر ساله در چنین روزی دست از کار می کشیدند و با تظاهرات خیابانی قدرت خود را در مقابل نیروهای مدافع جهل، استثمار و بردگی نشان می دادند.

در سال 1889 کنگره انترناسيونال احزاب کارگری و سوسیالیستی روز اول ماه مه را روز همبستگی جهانی کارگران اعلام کرد. از آن زمان تاکنون کارگران و زحمتکشان جهان در شرایط متفاوت روز اول ماه دست از کار می کشند و با همبستگی خواسته های بر حق خود را مطرح می کنند.

در ایران برای اولین بار و به ابتکار «شورای مرکزی فدراسیون سندیکاهای کارگری» در سال 1299 خورشیدی(1920 میلادی) جشن اول ماه مه به شکل نیمه مخفی در واحد های تولیدی برگزار شد و یک سال بعد به ابتکار همین تشکل مراسم اول ماه مه در تهران به شکل علنی برگزار شد.

 

 

* بیلان 350 حرکت اعتراضی کارگران در سال 1390 در آدرس زیر:

http://www.iran-nabard.com/n322/karegari02_322.htm

 

*کلیه اخبار کارگری در سال گذشته در سایت ایران نبرد و در آدرس زیر:

http://www.iran-nabard.com/karegari_rouydad/index_karegari.htm

 

بازگشت به صفحه اول ایران نبرد

بازگشت به صفحه نبردخلق