در راه همبستگی خلقهای ایران و سوریه
شهره صابری
بر خلاف ادعاهای پوچِ رژیم ایران و حامیان جیره خوار آن، در بررسی پیکارهای موجود در سوریه عناصر ویژه ی انقلاب به چشم می خورد. برخی از ویژگیهای این منازعات عبارتند از؛ بلند شدن صدای معترضان از خارج حاکمیت، شعارهای تجدد گرایانه، مبارزه ی قهرآمیز علیه رژیم بشار اسد و طبقه ی حاکم، اعتراض به روابط بین المللی رژیم سوریه و معادلات قدرت. تشعشعات نور و حرارت جنبشهای بهار عربی و پیروزیهای حاصل از آن به اضافه بحرانهای ساختاری به مثابه عامل اصلی، آتش انقلاب در سوریه را برافروخت. ناکامی انسانها در حاکمیت اقلیت بر اکثریت و شکاف عمیق میان خواسته ها و شرایط و امکانات تخقق آن، از عوامل عمده ی شورش است. ساختار ها سدهای عظیم در برابر شکوفایی انسان ها هستند.
ایجاد فضای رعب و خفقان در سوریه توسط رژیم حافظ اسد از سال 1963 و پس از مرگ وی توسط بشار اسد، اعمال فشار بر مردم از طریق سلب حمایت اقتصادی از صنایع و کشاورزی، پی گیری سیاستهای اقتصادی خصوصی سازی و تلاش برای پیوستن به نظام تجارت جهانی، عشیره گرایی و فزون خواهی خانواده ی اسد و اقلیت هم کیشانش از عوامل شعله ور شدن آتش انقلاب بود. روند تخریب ساختاری رژیم بشار اسد با اعمال زور مخالفان و مبارزه ی مسلحانه ی آنها و همچنین رکود اقتصادی بر اثر از کار افتادن صنایع ، سرمایه گذاری و گردشگری طی گذشت زمان هرچه بیشتر تسریع شده است. رسیدن نرخ رشد اقتصادی سال جاری سوریه به 7.7 که نصف رشد اقتصادی این کشور در سال 2010 است، حاکی از عمیق تر شدن روزافزون بحران در این کشور است که این رکود بر خلاف ادعای بسیاری از مدافعان رژیم بشار اسد مبنی بر استواری اقتصاد این کشور است. ضعف سوریه در روابط بین المللی و انزوای رژیم بشار اسد و همچنین ضعف و بحرانهای چشم گیر رژیم ایران در نقش یاور بشار اسد، از عوامل تشدید کننده ی بحران در سوریه است.
ماهیت استبدادی رژیم بشار اسد که موریانه وار از درون پایه های حاکمیتش را جویده، در آستانه ی ریزش ترس و وحشت در دل رژیم استبدادی ایران افکنده است. رژیمهای ایران و سوریه که پس از انقلاب سال 1357 دست در دست هم مهمترین حامی و پشتیبان یکدیگر بودند، اکنون در دام بحرانها و در قعر سیاهچاله ی نابودی دست و پا می زنند. براندازی رژیم سوریه که مهمترین حامی رژیم جمهوری اسلامی برای گسترش تروریسم و فعالیتهای انسان ستیز به شمار می آید خطر بسیار بزرگی برای بقا و امنیت رژیم ایران است. با توجه به موقعیت خاص سوریه در خاورمیانه اهمیت بقای بشار اسد برای رژیم ایران را برجسته می کند.
در کنار دریای مدیترانه بودن، همسایگی با اسرائیل، فلسطین، عراق و لبنان پل ارتباطی مهمی برای حکومت ایران در پی گیری فعالیتهای برتری جویانه و توسعه سود جویانه بنیادگرایی اسلامی است.
رژیم جمهوری اسلامی از آغاز حیات خود با ماسک مبارزه ضد استکبار جهانی به تحریف آگاهی انقلابی مردم ایران در مبارزه ی راستین علیه امپریالیسم پرداخته و اکنون به یکی از عمده ترین عوامل آدم کشی و فعال ترین هیزم کش جنگ در جهان تبدیل شده است. بی تردید دژ مخوف و تاریک این رژیم که چند دهه گورستان آزادی خواهان بوده ویران خواهد شد. اما مشکلات بسیاری گریبان گیر مبارزان در راه آزادی خواهد بود. از مشکلاتی که هم اکنون گریبان گیر مبارزان سوریه، خاورمیانه و کشور های عربی است، از یک طرف دخالتهای امپریالیستی و از سوی دیگر بنیاد گرایی اسلامی است که از ماهیت و مواضع قدرت طلبانه ی رژیم ایران ناشی می شود. مداخلات امپریالیستی که اغلب به منحرف کردن مسیر این تحولات انجامیده است خطر استعمار زدگی را با توجه به بحران نظام سرمایه داری بیش از پیش در منطقه ی خاورمیانه و دیگر نقاط جهان تقویت می کند. با توجه به موضع کشورهایی چون عربستان و ترکیه در مقابل امپریالیسم و بنیاد گرایی اسلامی رژیم ایران و قدرت طلبی آن، هم اکنون مداخله دولتهای خارجی در سوریه خلاف سوریه ای آزاد، دموکراتیک و مستقل است. امپریالیسم از سویی خواستار منحرف کردن مبارزات مردم سوریه برای دستیابی به آزادی، دموکراسی و استقلال است و از سوی دیگر رژیم ایران از راه مداخله در سوریه در جهت حفظ منافع خود و سرکوب خلقهای ایران و سوریه و گسترش قدرت خود گام برمی دارد. گرچه ممکن است فروپاشی رژیم بشار اسد راه را برای یک جنگ تجاوزگرانه بین امپریالیسم و رژیم ایران هموارتر کند، اما این امر دلیلی برای دفاع از رژیم استبدادی ایران و رژیم بشار اسد نخواهد بود. چرا که این شبکه ی قدرت عامل عمده در استثمار زحمتکشان و جنگ افروزی در جهان است. رژیمهای ایران و سوریه که کاملاً ناتوان در ارائه ی راه حلی برای برون رفت از این بحرانند؛ خطر حملات امپریالیستی را تقویت کرده و بیش از پیش مسئول وجود درد و رنج مردم ایران و سوریه هستند. در این وضعیت بحرانی تنها راه رهایی، همبستگی خلقهای ستمدیده ی جهان و در این لحظه تاریخی همبستگی مردم ایران و سوریه است.