جزییات سومین حمله موشکی به لیبرتی
جزییات جدیدی از سومین حمله موشکی به لیبرتی كه از درون رژیم آخوندی به دست مقاومت ایران رسیده است، به خوبی نشان میدهد كه این عملیات جنایتکارانه توسط نیروی تروریستی قدس با همکاری و هماهنگی کامل دولت و نیروهای امنیتی عراقی صورت گرفته است. در این عملیات كه بیش از 40 فروند موشک 107 میلیمتری در فاصله 10دقیقه (از ساعت 13 و 15 دقیقه تا 13 و 25 دقیقه به وقت محلی) به داخل کمپ لیبرتی شلیک شد، دو تن از مجاهدین به شهادت رسیدند و 70 تن دیگر مجروح شدند و میلیونها دلار از اموال ساکنان خسارت دید.
1. این موشکها به وسیله چهار موشک انداز 12 تایی فابریک كه بر روی یک کامیون نصب شده بود، از منطقه یی در جنوب شرقی لیبرتی شلیک شده اند. موشکهای شلیک شده بیش از 40 فروند بوده كه تاکنون محل اصابت 35 فروند آنها در داخل لیبرتی شناسایی و ثبت شده و دو موشک منفجر نشده باقی مانده است.
2. تصمیم این حمله توسط شخص خامنه ای گرفته شده و مسئولیت اجرای آن به نیروی تروریستی قدس محول شده است. این عملیات مرگبار برای روز بعد از نمایش انتخابات ریاست جمهوری و همزمان با اعلام نتایج، سازماندهی شده بود. نیروی قدس و گروههای وابسته اش مانند كتائب حزب الله و عصائب الحق آمادگیهای ضروری را به عمل آورده بودند، اما اجرای آن موکول به فرمان نهایی خامنه ای به نیروی قدس در شب قبل از حمله، یعنی پایان روز رای گیری بود.
3. هماهنگیهای عملیاتی و اطلاعاتی برای این حمله موشکی از طریق دفتر نخست وزیری و سفیر رژیم در بغداد و سرکردگان نیروی تروریستی قدس انجام شده بود. مهاجمان تنها با استفاده از امکانات دولتی قادر به طراحی دقیق برای شلیک بیش از 40 موشك بودند. در عملیات معمول تروریستی در مناطق شهری، موشکهای 107میلیمتری در تعداد محدود، آنهم با لوله های انفرادی شلیک می‌شود. علاوه بر این حمله در وسط روز و در ساعت شلوغ انجام شد، محل شلیک از غلظت بالای امنیتی برخوردار بود و تنظیم یک قبضه حداقل 20 دقیقه وقت لازم داشت و با توجه به فضای امنیتی بغداد نقل و انتقال این حجم از سلاح و مهمات از پستهای بازرسی به هماهنگی قبلی و حمایت نیروهای امنیتی نیاز داشت.
4. این عملیات جنایتکارانه توسط تیمهای حرفه یی و آموزش دیده صورت گرفت و طبق طراحی می بایست مراکز اجتماعات و سالنهای غذاخوری در زمان ناهار هدف قرار گیرند. اگر هشیاری و آمادگی ساکنان نبود میزان تلفات بسا بیشتر بود.
5. نحوه حمله و محلهای اصابت نشان می دهد كه مهاجمان از نقشه داخلی لیبرتی و محلهای تجمع ساکنان با جزییات مطلع بوده اند. ساکنان پیش از این بارها به عکس برداریها و فیلمبرداریهای آزاردهنده و بدون دلیل مأموران ویژه كوبلر اعتراض كرده بودند. در گزارش روزانه (دیلی ریپورت) لیبرتی در روز 9 خرداد 92 (30 مه 2013) كه برای مقامهای آمریکایی، اروپایی و ملل متحد ارسال شده، آمده است.
6. در حالیکه مأموران ویژه كوبلر به ویژه فردی به نام مسعود دورانی، همه روزه در لیبرتی به اذیت و آزار ساکنان اشتغال داشتند، غیبت ناگهانی آنها در روز حمله (25 خرداد) بسیار سؤال برانگیز است.
7. مارتین كوبلر در روز 8 خرداد (29 مه) در پارلمان اروپا در کمال خباثت گفت:«پارلمان اروپایی كه من فکر می‌كردم ارزشهای حقوق بشری را نمایندگی می‌كند نباید به این ساختار درون کمپ لیبرتی بی اعتنایی كند كه در آن افراد در قسمتها نگهداری می‌شوند، كه در آن در حال حاضر 30 محل غذاخوری ساخته می‌شوند تا اجازه داده نشود كه افراد یک جا با هم در یک غذاخوری جمع شوند... آیا این سیاست حقوق بشری اروپاییهاست؟»
8. متعاقباً ساکنان در بیانیه یی با بیش از 3000 امضا تأکید کردند:«ما به دولت آمریکا و ملل متحد و اتحادیه اروپا فراخوان می‌دهیم كه دولت عراق را وادار كنند كه با ساختن یک سالن غذا خوری ضد خمپاره به ظرفیت 3000 نفر ... با هزینه خود ما موافقت كند... ما مطمئناً همه 30 محل غذاخوری ادعایی آقای كوبلر را تعطیل می‌كنیم.... در حالیکه دولت عراق با هیچیک از الزامهای حفاظتی لیبرتی موافقت نکرده و یک تی وال هم وارد کمپ نشده است و آقای كوبلر هم هیچ اعتراضی به این موضوع نکرده، با تبهكاری این حقیقت را در پارلمان اروپا پوشانده است، می‌خواهد ما را در یک سالن بی دفاع جمع كند كه هدف کشتار رژیم قرار گیریم. به این می‌گویند همدستی با دژخیم».
9. در چهار ماه گذشته پس از حمله موشکی 9 فوریه ساکنان و نمایندگانشان دهها بار در نامه های خود به دبیر كل و دیگر مقامات ملل متحد و مقامات آمریکا هشدار دادند كه حمله های بعدی در راه است و خواستار اقدامهای امنیتی در لیبرتی و بازگرداندن ساکنان به اشرف شدند. دولت عراق به صراحت اعلام كرده است كه قادر به جلوگیری حمله موشکی به لیبرتی نیست (آسوشیتدپرس- 9 فوریه). عوامل نیروی تروریستی قدس در عراق ضمن به عهده گرفتن حمله 21 بهمن اعلام کردند كه بار دیگر به لیبرتی حمله خواهند كرد (الشرق اوسط و الحیات و آسوشیتدپرس، 25 و 26 فوریه 2013) این مزدوران تصریح کردند كه عملیات نظامی خود را تحت فرمان خامنه ای انجام می دهند و وعده دادند «یک ضربه كمرشكن دوم به مجاهدین خلق ایران وارد خواهند كرد» و تأکید نمودند:«ما ضربه به آنها و کشتن آنها را وظیفه دینی و اخلاقی می‌دانیم و در آینده نزدیک آنها را مجددا هدف قرار خواهیم داد».
10. در روز 10 اردیبهشت (30 آوریل) خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران به رئیس جمهور آمریکا نوشت: حمله موشکی 29 آوریل «یک هشدار جدی در مورد امنیت این پناهندگان بود. 80 روز بعد از موشكباران قبلی، دولت عراق مانع هرگونه تدابیر امنیتی در لیبرتی شده است. نه یک تی وال برگشته است، نه کلاه خود و جلیقه های حفاظتی از اشرف به لیبرتی منتقل شده است، نه اجازه سازندگی و گسترش مساحت کمپ داده شده است. ساکنان حتی اجازه نیافتند تجهیزات پزشکی خود را از اشرف به لیبرتی منتقل كنند.... لیبرتی نیم کیلومتر مربع است و تماما از بنگاههایی تشکیل شده كه در مقابل تركشهای موشک و خمپاره هیچ مقاومتی ندارد... هر آن امکان یک کشتار دیگر وجود دارد. در شرایطی كه هیچ چشم اندازی برای انتقال همه ساکنان به آمریکا یا اروپا وجود ندارد، تنها راه جلوگیری از یک قتل عام دیگر و تأمین امنیت ساکنان بازگشت موقت به اشرف و بازاسكان تدریجی از آنجاست».
11. نماینده ساکنان در روز 15 اردیبهشت 92 (5 مه 2013) به وزیر خارجه آمریکا نوشت: «با توجه به اینکه بحران کنونی عراق، مالکی را بیش از گذشته تابع بلا اراده فرامین رژیم ایران كرده است و با توجه به مواضع كوبلر، وقوع یک حمام خون دیگر اجتناب ناپذیر است. تنها راه اجتناب دخالت فعال ایالات متحده آمریکا و به طور مشخص اقدام فوری برای بازگرداندن ساکنان به اشرف و کنار گذاشتن كوبلر از پرونده ساکنان و بر عهده گرفتن مسئولیت پرونده اشرف و لیبرتی در چارچوب ملل متحد از سوی کمیساریای عالی پناهندگان است».
12. در روز 13 اردیبهشت (3 مه) دکتر آلخو ویدال كوادراس، نایب رئیس پارلمان اروپا و رئیس کمیته بین المللی در جستجوی عدالت، به وزیر امور خارجه آمریکا نوشت: «شلیک 20 موشك در 29 آوریل به سمت لیبرتی... یکبار دیگر نشان داد ساکنان لیبرتی هیچ امنیتی ندارند و هر آن در معرض کشتار هستند.... آسیب پذیری ساکنان بسا بیشتر از شهروندان عراقی است زیرا در لیبرتی همه چیز بنگال است، تراکم جمعیت بسیار بالاست و مهمتر این كه ، به خاطر شرایط زندان ساکنان در مواقع خطر هیچ راهی جز باقی ماندن در حصار های لیبرتی ندارند و امکان پراکندگی ندارند».
13. ساکنان و نمایندگانشان از روز حمله 21 بهمن 91 (9 فوریه) صدها بار در نامه ها، ملاقاتها و تماسهای تلفنی با مقامهای آمریکایی و عراقی و ملل متحد خواستار تأمین 5 الزام حداقل امنیتی در لیبرتی شامل: بازگرداندن تی والها، انتقال کلاه خودها و جلیقه ها از اشرف به لیبرتی، انتقال تجهیزات اولیه پزشکی، اجازه حداقل سازندگی در لیبرتی و گسترش مساحت آن شدند. در روز 27 فروردین92 نماینده دولت عراق با حضور نمایندگان کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد و معاون یونامی با انتقال تی وال های بزرگ موافقت كرد.
پس از بازدید 18 اردیبهشت یک هیأت از افسران یونامی و نمایندگان دولت عراق از نقاط تجمع در لیبرتی به نمایندگان ساکنان اطلاع دادند كه تنها با ورود 2600 تی وال برای حفاظ نقاط تجمع موافقت شده است. سرانجام، نماینده دولت عراق در روز 21 خرداد در حضور نمایندگان یونامی و کمیساریا اعلام كرد كه با همه الزامات حداقل مخالفت شده است.
14. دبیرخانه شورای ملی مقاومت در روز 16 فروردین 1392(5 آوریل 2013) اعلام كرد آخوند مصلحی، وزیر اطلاعات ملایان، در گزارش خود پس از دیدار از عراق به دفتر خامنه ای تاکید كرد: «مالکی و فالح فیاض به او اطمینان داده اند كه بیشترین سخت گیریها را علیه ساکنان لیبرتی اعمال می‌كنند و برگرداندن تی والهای حفاظتی، گسترش مساحت و سازندگی در لیبرتی و وارد کردن کیسه شن كه مجاهدین برای افزایش ضریب امنیتی لیبرتی درخواست كرده اند، ممنوع خواهد بود».
15. مارتین كوبلر كه به خوبی از بی اعتنایی دولت عراق به حداقلهای امنیتی مطلع است، پس از حمله موشکی 21 بهمن91، در سخنرانهایش در شورای امنیت و پارلمان اروپا و دست كم در 11 نامه به نماینده ساکنان، با دروغگویی خیره کننده یی، از تلاشهای خود برای تأمین امنیت لیبرتی و پیشرفتهای به دست آمده و حسن نیت عراق در این رابطه صحبت می‌كند. او در روز 14 اسفند 91 (4 مارس) به نماینده ساکنان نوشت: ما به طور کامل خواستهای شما را برای بهتر کردن امنیت در کمپ لیبرتی در بالاترین سطوح حمایت می كنیم».
در روز 25 اسفند 91 بار دیگر نوشت: «ما به حمایت کامل از درخواستهای امنیتی شما در قبال دولت عراق ادامه می‌دهیم. من شنیده ام كه در حین هفته گذشته پیشرفتهایی بوده‌اند». معاون او در روز 22 فروردین92 (11 آوریل) نوشت: «كار روی بهبود امنیت در کمپ لیبرتی كه از نزدیک توسط مانیتورهای ما دنبال می شود در حال پیشرفت است».
در روز 24 فروردین (13 آوریل) كوبلر نوشت:«من آخرین آمار در مورد تی والهای بزرگ، تی والهای كوچك، پناهگاه، کیسه شن، تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) و تجهیزات اضطراری در درمانگاه را در مقابلم دارم». او با تردستی چنین القا می‌كند كه بخشی از درخواستهای مبرم امنیتی ساکنان بر آورده شده است.
16. به‌وضوح روشن است كه هدف دولت عراق از ممانعت از تأمین الزامات اولیه امنیتی گرفتن تلفات بیشتر از مجاهدین در حملات بعدی است. این نکته یی است كه ساکنان بارها نسبت به آن هشدار داده اند. در روز 25 اسفند 91 (15مارس) بیش از 3000 تن از ساکنان به دبیرکل بان‌كی مون نوشتند: «درحالی كه تهدیدهای رژیم ایران و ایادی و مزدورانش در عراق برای حملات بعدی علیه لیبرتی ادامه دارد، دولت عراق در قبال کمترین اقدام حفاظتی در کمپ كارشكنی می‌كند. از جمله اجازه ورود حتی یک تی‌وال را هم نداده و همچنین از انتقال جلیقه ها و کلاههای حفاظتی ما از اشرف جلوگیری می‌كند.... بنگاههای آسیب پذیر را در مقابل هرگونه حمله یی عامدانه بی سپر گذاشتند. شك نیست كه هدف رژیم ایران و حکومت عراق گرفتن تلفات بیشتر از ما در حملات بعدی است».
در روز 21 خرداد 92 (11 ژوئن) پس از اینکه دولت عراق اطلاع داد با همه الزامات حداقل امنیتی مخالف است، شورای ملی مقاومت ایران اعلام كرد:«مخالفت با الزامات حداقل امنیتی لیبرتی به خوبی نشان میدهد كه این دولت نه تنها قصد ندارد مشکل حفاظت ساکنان لیبرتی را حل و فصل نماید بلکه می‌خواهد تلفات وارده بر آنها در حملات بعدی هر چه بیشتر باشد».
17. هر دو مجاهدی كه در 15 ژوئن به شهادت رسیدند در داخل بنگاههای مورد اصابت ترکش قرار گرفتند، مجروحان عمدتا بر اثر اصابت ترکش به بنگالها مجروح شدند. بعضاً یک ترکش كوچك از 3-4 بنگال رد شده و به یک فرد اصابت كرده است. اگر تی والها برده نشده بود کسی کشته نمی شد و شمار مجروحان بسیار کمتر بود. اگر ساکنان دارای تجهیزات حفاظتی انفرادی مانند کلاه و جلیقه بودند، افرادی كه از ناحیه سر و صورت و سینه مورد اصابت ترکش قرار گرفتند، مجروح نمی شدند.
18. پس از حمله 9 فوریه دولت عراق موافقت كرد كه 500 سنگر كوچك كه در اطراف لیبرتی موجود بود به داخل لیبرتی منتقل شود. اما پس از انتقال بخشی از این سنگرها به داخل لیبرتی دولت عراق از دو ماه پیش انتقال آنها را متوقف كرد. سنگرهای منتقل شده به داخل کمپ در شرایط اضطراری برای همه ساکنان بسیار كم است.
19. مقایسه دو حمله موشکی به کمپ لیبرتی در 9 فوریه و 15 ژوئن 2013 كه 10 شهید و بیش از 170 مجروح بجای گذاشت، با 22 حمله به کمپ اشرف طی سالهای 1992 تا 2011 شامل حملات با موشک اسكاد Bو چند حملات هوایی كه تنها یک شهید بجای گذاشت، نشان می دهد كه لیبرتی تا چه حد فاقد امنیت است و مخالفت با انتقال ساکنان به اشرف یک جنایت بزرگ و عامدانه است.
20. به این ترتیب هیچ تردیدی باقی نمی ماند كه حمله روز 25 خرداد 92 (15 ژوئن) به لیبرتی چه به خاطر هشدارهای ساکنان و چه به دلیل رویکردهای دولت عراق و تهدیدهای گروههای وابسته به نیروی قدس، هم برای سازمان ملل و هم دولت آمریکا قابل پیش بینی و در نتیجه قابل پیشگیری بود و به همین خاطر عمیقاً در قبال این حمله و تلفات ناشی از آن مسئولیت دارند. حقایق زیر به خوبی نشان میدهد كه دولت آمریکا و ملل متحد از نظر قانون بین الملل، از نظر حقوق ناشی از توافقهای دوجانبه و چند جانبه و از نظر سیاسی در قبال حفاظت مجاهدان لیبرتی و اشرف مسئولیت تمام عیار به عهده دارند:
الف. دولت آمریکا و نیروی چند ملیتی- عراق، استاتوی همه ساکنان اشرف را در سال 2004 به عنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون 4 ژنو مورد اذعان قرار داد.
ب. دولت آمریکا با تك تك ساکنان اشرف توافق نامه یی را امضا كرده است كه حفاظت آنها را در مقابل جمع آوری سلاحهای آنها تا تعیین تکلیف نهایی برعهده گرفته است.
ج. ساکنان اشرف بر اساس اطلاعیه 4 دیماه 90 (25 دسامبر 2011) وزیر خارجه آمریکا و پیامهای او مبنی بر تأمین امنیت و سلامت آنها، جابه جایی به لیبرتی را پذیرفتند. خانم كلینتون در این اطلاعیه تأکید كرد:«نمایندگان سفارت آمریکا به طور منظم و متناوب از لیبرتی بازدید خواهند كرد. از روز 21 بهمن91 (9 فوریه 2013) تا کنون نمایندگان آمریکایی تنها دو بار از لیبرتی دیدار کردند».
د. در توافقنامه چهار جانبه آمریکا، ملل متحد، عراق و ساکنان در 17 اوت 2012 آمریکا متعهد شد از« امنیت و سلامت» ساکنان حمایت خواهد كرد. بر اساس این توافقنامه گروههای ششم و هفتم و هشتم از اشرف به لیبرتی رفتند.
ه. براساس اطلاعیه های مکرر کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد همه ساکنان لیبرتی پناهجو و افراد مورد نگرانی هستند و باید از حفاظتهای بین المللی برخوردار شوند. کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در اطلاعیه 11 اسفند91 (اول مارس2013) خود بر ضرورت تأمین یک محیط امن و سالم برای ساکنان تأکید كرد.
با توجه به نکات فوق و با توجه به اینکه امکان تکرار حملات مشابه 21 بهمن 91 و 9 اردیبهشت و 25 خرداد 92 (9 فوریه، 29 آوریل و 15 ژوئن) هر لحظه و هر روز وجود دارد، مقاومت ایران بار دیگر خواستار اقدام بلادرنگ جامعه جهانی به ویژه ایالات متحد و ملل متحد برای بازگرداندن ساکنان لیبرتی به اشرف و انتقال آنها از اشرف به کشور ثالث است.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
27خرداد1392 (17ژوئن2013)