|
خصوصی سازی متکی بر رانت، تحکیم استبداد (7)
شهره صابری
پس از فروپاشی اتحاد شوروی و تک قطبی شدن جهان، برای اولین بار نظام سرمایه داری تمام جهان را قلمرو جولان خود دید و آن را «نظم نوین» معرفی کرد. تکامل سرمایه داری انحصاری به اقتصاد نئولیبرال از دهه ی 70 میلادی در جهان سرمایه داری و در کانون آن در آمریکا شروع شد. این شکل از مناسبات سرمایه داری قدرت هژمونیک خود بر تمام عرصه های حیات جامعه را اعمال کرد. حتی احزاب چپ در دنباله روی از گرایش به شدت راست جهانی، مدافع کاهش خدمات رفاهی از برنامه دولتها شدند. در این مسیر مردم کشورهای جنوب شرقی آسیا و آمریکای لاتین به طرز وحشیانه ای مورد استثمار قرار گرفتند. از آنجایی که عضویت کشورهای از لحاظ صنعتی عقب ماده در اقتصاد جهانی امری گریز ناپذیر است، خصوصی سازی به قصد پیوستن به اقتصاد جهانی و تامین منافع طبقه حاکم در دستور کار قرار گرفته و به سرعت عملی می شود که نمونه آن در ایران با حذف یارانه ها در حال اجرایی شدن است.
بازار بی قانون که اکنون مهمترین قانون و نیروی مسلط بر انسانهاست خود را در تضاد با هر گونه حمایت از تولید ملی و اعمال قانون در بازارهای جهان می بیند. از این رو خصوصی سازی کامل و عدم ارائه ی هرگونه خدمات رفاهی پیش شرط ورود به اقتصاد جهانی می شود. در ایران در ادامه سیاستهای رفسنجانی، خاتمی و احمدی نژاد، حسن روحانی، شیخ کمربسته برای خوش خدمتی به اربابان زور و سرمایه، از ابتدای شروع تبلیغات خود، خصوصی سازی کامل و قطع یارانه ها و برداشتن هرگونه چتر حمایت دولتی از سر مردم را مهمترین نکته برنامه ی خود اعلام کرد. شعارهایش اعم از عقلانیت و اعتدال را هماهنگ با این برنامه ی خیانتکارانه رسانه ای کرد. عقلانیت صوری همراه با اعتدال، در شرایط تسلط مناسبات سرمایه داری و قدرت سیاسی آن، راه را برای به فقز کشاندن بیشتر مردم هموار می کند. عقلانیت با تقسیم بندی مارکوزه به عقلانیت صوری (تفکر تکنوکراتیک) و خرد تقسیم می شود. عقلانیت صوری هدف خود را استفاده از موثرترین روشها برای خدمت به نیروهای سلطه گر می بیند. اما خرد مستلزم ارزیابی وسایل بر حسب فرجام ارزشهای انسانی، عدالت، صلح و شادمانی است. عقلانیت صوری ویژگی شاخص جهان نوین است. وقتی روحانی عقلانیت و اعتدال را در کنار خصوصی سازی و پیوستن به نظام اقتصاد جهانی می آورد، منظور او از عقلانیت، عقلانیت صوری(تفکر تکنو کراتیک) حاکم بر جهان نوین است که بازار را مهمترین وسیله ی سلطه بر جهانیان قرار داده است. اعتدال و عدم سخت گیری از مهمترین ویژگیهای اعمال سلطه بر افراد است. در واقع در این جامعه انسانها خود ابزار سلطه بر خود هستند و مقدمات توتالیتاریسم را خود برای خود مهیا می کنند. اما شرایط در ایران و کشورهای دیگر با هر درجه ای از عقب ماندگی غیر از این است. شیخ دیپلمات با عزمی جزم شده از ابتدای انتخاب خود به عنوان رئیس جمهور، برای تامین بیشتر منافع غرب و آمریکا به نامه نگاری و شکر ریزی و دعوت مهمان مشغول است. ادامه ی این روند ناگزیر برای تامین منافع اربابان زور و سرمایه به تعطیلی و ورشکستگی واحد های تولیدی کشور، سطه ی امپریالیسم و استثمار بیشتر زحمتکشان کشورهای غیر صنعتی خواهد انجامید. در سیستم سرمایه داری نوین، سرمایه ی انحصاری بر خلاف شعار نئولیبرالیسم یعنی حمایت از اقتصاد رقابتی، کشورهای از نظر صنعتی عقب مانده توانایی رقابت را نخواهند داشت و از دور رقابت خارج خواهند شد. این سیاست به طبقاتی شدن هرچه بیشتر جوامع از نظر صنعتی عقب مانده منجر می شود. و پیش درآمدهای آن کاهش 67 درصدی قدرت خرید کارگران، تعطیلی واحدهای تولیدی، افزایش نرخ بیکاری و تورم و فربه تر شدن طبقات بالایی جامعه است.
|