دانشگاه در ماهی که گذشت
کامران عالمی نژاد
احتمال عفو امید کوکبى دانشجوى دانشگاه تگزاس
دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه ایران گفته است، این ستاد در مورد پرونده امید کوکبی با مسوولان امنیتی و قضایی صحبتهای مختلفی داشته که امیدوار است منجر به عفو او شود.
محمدجواد لاریجانی ضمن اعلام این خبر، همچنین به "خبرگزاری ایسنا" گفته است: "سیستم قضایی ایران تسامحات خوبی با دانشجویان و اهل علم دارد."
همزمان، "جامعه دانشمندان نگران"، نهادی غیرانتفاعی در ایالات متحده که از حقوق دانشمندان در سراسر جهان دفاع می کند، با انتشار نامه ای به محمدجواد لاریجانی خواستار آزادی امید کوکبی شده است.
امید کوکبی، دانشجوی دکترای فیزیک در دانشگاه آستین تگزاس، بهمن ماه ۱۳۸۹ هنگام خروج از ایران در فرودگاه دستگیر شد.
وی بعد از چند ماه بازجویی و بازداشت موقت، در نهایت به اتهام آنچه که "ارتباط با دولت متخاصم و کسب مال نامشروع" عنوان شد، به ۱۰ سال زندان محکوم شد.
امید کوکبی این اتهامات را رد کرده است.
(دانشجونیوز، 1 فروردین)
حداقل ۲۲ دانشجوی زندانی، نوروز را در زندان جشن گرفتند
فهرست دانشجویانی زندانی:
سال جدید در حالی فرا رسید که شمار زیادی از دانشجویان مراسم نوروز را در زندان جشن گرفتند.
بنا بر گزارش دانشجونیوز، هم اکنون حداقل ۲۲ تن از دانشجویان کشور در حال گذراندن احکام طولانی مدت حبس در زندان هستند. به طور میانگین این دانشجویان به ۷ سال زندان محکوم شده اند. حداقل ۱۴ تن از آنها به دلیل فعالیتهای دوران دانشجویی مورد محاکمه قرار گرفته اند.
بهاره هدایت، مجید توکلی، ضیا نبوی و مهدی خدایی از جمله این دانشجویان هستند که از سال ۸۸ در زندان سال جدید را آغاز کرده اند.
امیر امیرقلی، علی بدرخوانی، زهرا خندان، فرشته طوسی، ریبوار کامرانی پور، سها مرتضایی، پرستو بیرانوند، معصومه قلی زاده، مهدیه گلرو، سبحان رحیمی، وحید رنجبر، جهانگیر سلیمی، بهروز عبداللهی، فرزین فرزاد و وحید فرودی نیز از جمله فعالین دانشجویی بودند که در سال گذشته توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
از سوی دیگر جواد ابوعلی، محسن برزگر، سروش ثابت، مجید دری، امین روغنی، مصطفی ریسمان باف، احمد شاهرضائی، آرش محمدی و مصطفی نیلی نیز در سال گذشته با اتمام دوران حبس از زندان آزاد شدند.
(دانشجونیوز، 1 فروردین)
استعفای دسته جمعی اعضای شورای صنفی دانشگاه ارومیه
اعضای شورای صنفی دانشجویان دانشگاه ارومیه با انتشار بیانیه ای ضمن اعتراض نسبت به آنچه "سیاسی کاری مسوولان دانشگاه" می دانند، استعفا دادند.
در بخشهایی از بیانیه شورای صنفی دانشجویان آمده است: "شورای صنفی مستقل از هر جریان سیاسی، هدفی جز حل مشکلات صنفی و رفاهی در دانشگاه ارومیه را بر عهده ندارد. وقتی که مسوولان هیچ نوع اهمیتی برای این تشکل قایل نیستند، یعنی هیچ ارزشی برای دانشجویان قایل نمی باشند. دغدغه مسوولان، مشکلات دانشجویان نیست، بلکه کسب قدرت در آینده و به فکر ابقا در سمت و آینده شغلی خود می باشند. جانبداری مسوولان از تشکلهای سیاسی و تامین هزینه و بستر فعالیت برای آنان نشانگر وابستگی به جریانهای سیاسی کشور که هدفی جز کسب قدرت در جامعه را ندارد، می باشد. ما با تمام توان آنچه در توان داشتیم برای رسیدن به آسایش صنفی - رفاهی دانشجویان انجام دادیم که به سرانجام نرسید. بدین وسیله تمام اعضا شورا از سمت خود استعفا داده و امیدواریم شورای صنفی دوره های بعدی بتواند بهتر در خدمت دانشجویان باشد."
(خبرنامه دانشجویان ایران، 15 فروردین)
تجمع اعتراضی برای آزادی حمید بابایی
در مراسمی در شهر "لیژ"، بلژیک، دانشجویان و مسوولان دانشگاه این شهر همراه دست اندرکاران سازمان عفو بین الملل خواستار آزادی حمید بابایی دانشجویی زندانی در ایران شدند. در این مراسم همچنین شهردار شهر لیژ در حمایت از آزادی حمید بابایی سخنرانی کرد. این تجمع با نصب بنرهایی از تصویر این دانشجو در سر در دانشگاه، سر در دانشکده و ورودی هتل بزرگ شهر لیژ همراه بود.
یکی از دانشجویان حاضر در تجمع گفت: "ما دانشکده ای که حمید درس می خواند و اتاقش را با عکسها و نوشته های اعتراضی پر کردیم تا در این فضای علمی همه متوجه باشند که در ایران نقض حقوق بشر وجود دارد. قرار است این پوستر‌ها تا زمان بازگشت حمید به دانشگاه باقی بماند."
حمید بابایی، دانشجوی بورسیه دانشگاه لیژ، که روز ۵ مرداد ۱۳۹۲ به همراه همسر خود برای دیدار از خانواده وارد تهران شده بود، اندکی پس از ورود به ایران در ۲۲ مرداد ماه به وزارت اطلاعات احضار شد و مورد بازجویی قرار گرفت.
در جریان بازجویی از او درخواست همکاری با وزارت اطلاعات و جاسوسی از دانشجویان ایرانی مقیم بلژیک می شود. حمید بابایی پس از رد این پیشنهاد، بازداشت و به سلول انفرادی منتقل شد. او سپس در ۳۰ آذر ۱۳۹۲ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی، به اتهام جاسوسی و ارتباط با دول متخاصم به ۱۰ سال حبس (۶ سال تعزیری و ۴ سال تعلیقی) محکوم شد.
(دانشجونیوز، 15 فروردین)
اعتراض دانشجویان علوم اقتصادی به ادغام دانشگاه
تنی چند از دانشجویان دانشگاه علوم اقتصادی با تجمع در مقابل دانشکده علوم مالی نسبت به ادغام این دانشگاه با دانشگاه خوارزمی اعتراض کردند.
دانشجویان و اساتید و کارکنان پس از پایان تعطیلات نوروز، به محض ورود به دانشگاه با تغییر تابلو سردر دانشگاه متوجه ادغام این دانشگاه با دانشگاه خوارزمی شدند. یکی از دانشجویان دانشگاه علوم اقتصادی در این باره گفت: "در ایام عید مطلع شدیم که سردر دانشگاه تعویض شده است و پس از پیگیری متوجه شدیم این موضوع در ۲۴ اسفند به تصویب شورای گسترش آموزش عالی رسیده است."
وی افزود: "زمانی که از وزارت علوم پیگیری کردیم، پاسخ وزارتخانه این بود که روند تبدیل دانشکده به دانشگاه علوم اقتصادی قانونی نبوده است. سوال اینجاست که تقصیر دانشجویان چیست؟ و آیا مسوولانی که از این موضوع مطلع بودند، نباید جلوی پذیرش دانشجو را می گرفتند؟" وی با عنوان اینکه ادغام مزبور بدون در نظر گرفتن حقوق دانشجویان انجام شده، به عنوان مثال به موضوع دانشنامه دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه اشاره و گفت: "دانشجویان در حالی مدرک دانشگاه علوم اقتصادی را می گیرند که مدرک این دانشگاه 10 سال دیگر معتبر نخواهد بود."
فرهادی، وزیر علوم، در مورد روند ادغام این دانشگاه می گوید: "این مساله دست ما نبوده و مصوبه ۴ - ۵ سال پیش شورای عالی انقلاب فرهنگی و مصوبه ۱۰ سال پیش شورای عالی اداری است." اما شورای انقلاب فرهنگی در پاسخ در اطلاعیه ای تاکید کرد: "این شورا مصوبه ای در این خصوص ندارد و ادعای مطروحه در این زمینه تکذیب می شود."
(ایسنا، 16 فروردین)
اعتراض فعالان دانشجویی علم و صنعت به ادامه شرایط امنیتی در این دانشگاه
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه علم و صنعت در نامه ای خطاب به وزیر علوم از عملکرد مدیریت این دانشگاه به شدت انتقاد کردند.
فعالان دانشجویی در بخشی از نامه خود نوشتند: "علی رغم وعده های ریاست در خصوص تغییر فضای امنیتی دانشگاه، بعضی مدیران و مسوولان موثر و مرتبط با حوزه امنیتی نه تنها در پستهای خود باقی مانده اند، بلکه به ادامه رویکردهای گذشته اصرار می ورزند و این مساله چون گذشته به امنیتی شدن فضای علمی دانشگاه دامن می زند."
فعالان دانشجویی علم و صنعت از مدیریت فرهنگی دانشگاه نیز به شدت انتقاد کرده اند: "قفل کانون موسیقی همچنان باز نشده است، مشکل رویه های غیرعلمی و غیر فرهنگی نظیر تفکیک جنسیتی نیز همچنان حل نشده باقی مانده است، نشریات منتقد دانشگاه برای انتشار با موانع جدی روبه رو بوده و به بهانه های واهی توقیف می شوند، کمیته ناظر بر نشریات به طور کامل در سیطره یک جریان سیاسی خاص قرار دارد و در این مدت از اجرای هیچ اقدامی در جهت تضییع حقوق نشریات منتقد فروگذار نکرده است."
دانشجویان می افزایند: "به این سیاهه اضافه کنید تصمیم معاونت فرهنگی جدید را در خصوص تشکیل کمیته ای برای حجاب و عفاف که یادآور برخوردهای سلبی و دون شان دانشجویان در دوره مدیریت قبلی است."
فعالان دانشجویی همچنین یادآور شده اند: "در مورد دانشجویان ستاره دار و اساتید به ناحق اخراج شده، علی رغم وعده صریح ریاست جدید مبنی بر "عین عدالت و قانون بودن" بازگشت ایشان به دانشگاه، تلاش چندانی صورت نگرفته و اتفاق مثبتی رخ نداده است. این در حالی است که ماشینهای تبلیغاتی دولت بر بازگرداندن همه دانشجویان ستاره دار به دانشگاه تاکید می کنند ولی متاسفانه ملاحظه می کنیم جز بازگشت کسری از آنان، در این زمینه اتفاق درخوری رخ نداده است."
(دانشجو نیوز، 22فروردین)
نصب بنر تبریک در دانشگاه پلی تکنیک تهران (تصویر2)
دانشجویان دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه پلی تکنیک تهران، بعد از برکناری رییس این دانشکده بنری نصب کرده و بین دانشجویان شیرینی پخش کردند.
روی بنر نوشته بود:"برکناری آقای دکتر اروجعلیان از سمت ریاست دانشکده مهندسی شیمی و پایان دوره 4 ساله بی کفایتی ایشان را به عموم دانشگاهیان پلی تکنیک تبریک عرض می نماییم."
(دانشجو نیوز، 23فروردین)
اساتید دانشگاه کرج مجبورند دو شغله کار کنند
دانشجو آنلاین، 30 فروردین - بنا به گزارش دریافتی از یک فعال حقوق اساتید دانشگاه، حقوق پایه استادان دانشگاه دو میلیون تومان است که به همین دلیل تقریبا همه استادان دانشگاه مجبورند برای کفاف معیشت در کارهای صنعتی نیز به کار دوم اشتغال پیدا کنند.
یکی از استادان دانشگاه در مورد پایین بودن پایه حقوق اساتید دانشگاه می گوید: "من حق التدریسی تدریس می کنم، ولی زیاد روی پول اش حساب نمی کنم. من در شرکتی که کار می کنم، حقوقم بیش از چهار میلیون تومان است، اما دیدم اگر بروم دانشگاه تدریس کنم، اسمم استاد دانشگاه می شود ولی حقوقم نصف می شود. واقعا با دو میلیون تومان خیلی مشکل است. الان اکثر استادانی که می بینم، مجبورند که در بخش صنعت هم کار کنند. می آیند پروژه های صنعتی می گیرند و عملا روی درآمد شرکتهای صنعتی حساب می کنند تا درآمد تدریس در دانشگاه. این موضوع خیلی جالب نیست، چون آنها باید بیشتر به کار تحقیق برسند، ولی وقت شان را بیشتر برای کار صنعتی می گذارند. آنهایی که بازنشسته نشدند و هنوز به کار اشتغال دارند، علاوه بر تدریس در دانشگاه، می آیند در بخش صنعت و پروژه به دست می گیرند که بیشتر به خاطر مسایل مالی است و یک جورهایی دو شغله هستند.
شاید این استاد دانشگاه بودن برایم خیلی افتخاری نباشد، ولی همین که می روم به دانشجویان تدریس می کنم، این بنظرم خوب است. علمی را که بلدیم را به دیگران یاد بدهیم. خانه ای هم که دارم از طرف دانشگاه یا شرکتی که کار می کنم نخریدم، بلکه از جهت خانوادگی از قبل داشته ام."
منبع: نبرد خلق شماره 358، سه شنبه اول ارديبهشت 1394(21 آوريل 2015)