|
یادداست سیاسی ....
مقام معظم، رکورددار ریاکاری
مهدی سامع
از هنگام توافق موقت ژنو تا امروز که مذاکرات رژیم ایران با 6 کشور بزرگ از پیچ لوزان عبور کرده، سید علی خامنه ای به عنوان مسئول اول پروژه اتمی مرحله به مرحله در ریاکاری رکورد شکنی کرده است. وی پس از توافق موقت ژنو مدتی سکوت کرد و سرانجام به ناچار به منبر رفت و لیستی از عقب نشینیهای خود را شمارش کرد. در لیست عقب نشینیها بسیاری از خط قرمزهایی که در گذشته توسط مقام معظم ترسیم شده بود، بدون هیچ توضیحی به تیر غیب گرفتار شدند. پس از تفاهم یا توافق لوزان تعادل هِرَم قدرت به لرزش افتاد. از یک طرف ارسال تبریکات به مناسبت «پیروزی» از جانب بالاترین کارگزاران ولایت و از طرف دیگر موج حمله سهمگین به جانب تیم مذاکره کننده به راه افتاد. از این رو مقام معظم برای پرکردن شکافی که باتلاق اتمی پس از شکست پروژه ریل گذاری جدید در ولایت به وجود آورده، دو بار به صحنه آمد و اوج ریاکاری را به نمایش گذاشت.
خامنه ای مدعی شد که در جریان جزییات مذاکرات نبوده و در جزییات مذاکرات هم دخالت نمی کند. اما ظریف پس از بازگشت از لوزان در یک ضد حمله به طور شفاف اعلام کرد که مقام معظم در جریان جزییات مذاکرات بوده است. کدام یک دروغ می گویند؟ به گمان من خامنه ای دروغ می گوید، نه به این دلیل که ظریف راستگو است، بلکه به این دلیل که ظریف جرعت ندارد چنین ادعای کلانی اگر واقعی نباشد را مطرح کند. همگان می دانند که در چنین قراردادهایی جزییات نقش اساسی دارد. برای مثال خامنه ای فقط خواستار حق غنی سازی به طور کلی که می تواند با حرکت تعداد کمی سانتریفوژ هم به رسمیت شناخته شود، نشده بود. او وارد جزییات شده بود و گفته بود که به 190 هزار سو برای غنی سازی نیاز دارد و این رقم را یک خط قرمز اعلام کرده بود. بنابرین وقتی تیم مذاکره کننده از این تعداد عدول می کند منطقی نخواهد بود که قبول کنیم بدون کارت سبز خامنه ای چنین اقدامی از جانب تیم مذاکره کننده صورت گرفته است. ریاکاری ولی فقیه در این مورد دو جنبه دارد. اول این که حَد و مَرز جزییات و کلیات را تعیین نمی کند و دوم؛ در حالی که در جریان همه امور هست، خود را در مورد برخی موارد مشخص که نقش مهمی دارد، به دروغ غیرمسئول معرفی می کند.
خامنه ای در مورد دود و دَم ایادی اش مبنی بر «پیروزی» در لوزان می گوید که هیچ جای تبریک گفتن نیست و اصلاً هیچ چیز مشخص نشده است. در مورد این که آیا چیزی مشخص شده یا نه، دو سند وجود دارد که می توان به آن استناد کرد. فکت شیت آمریکا و فرانسه. بر اساس سندی که وزارت خارجه آمریکا منتشر و وزارت خارجه روسیه هم آن را تایید کرده، مشخص می شود که خیلی چیزها مشخص و بر روی آن توافق شده و کارگزاران ولایت بدون دنده و ترمز عقب نشینی کرده اند. این عقب نشینی برای ولایت خامنه ای آن چنان سنگین است که هیچ پوزبندی نتوانست دهان حسین شریعتمداری را ببندد. سند وزارت خارجه فرانسه هم تقریبا مشابه همان فکت شیت وزارت خارجه آمریکا است. بدین ترتیب خامنه ای که به دروغ مدعی می شود که «مردم» [بخوانید باندهای درون ولایت] باید در جریان آن چه اتفاق افتاده قرار گیرند، اگر مدعی است که هیچ توافقی صورت نگرفته طی یک دستور و یا حکم حکومتی، وزارت خارجه ولایت اش را موظف کند که فکت شیت خود را منتشر کند. چه راز و رمزی در این میان وجود دارد که ولایتی، مشاور ولی فقیه در امور بین المللی با انتشار این سند مخالفت می کند و حسین شریعتمداری سردبیر ارگان بیت همراه با 200 نماینده مجلس ارتجاع بر انتشار آن اصرار می ورزند. به نظر می رسد که آثار فرورفتن در باتلاق اتمی به بیت هم سرایت کرده و خامنه ای همزمان با «نرمش قهرمانانه»، «ریاکاری مصلحت آمیز» را هم در پبش گرفته است. و بالاخره خامنه ای مدعی شد که جای تبریک گفتن وجود ندارد. این حرف را خامنه ای در زمانی زد که تبریکات فیروزآبادی و عزیز جعفری مثل تیر زهرآگین به چشم باندهای مخالف «نرمش قهرمانانه» آقا فرو رفته بود. اگر خامنه ای در این مورد هم ریاکاری نمی کند و در جریان به راه افتادن این دود و دَم نیست چرا با اولین تبریک جلوی آن را نگرفت؟ واقعیت این است که خامنه ای به این تیرهای زهرآگین برای مخالفان و آن مسخره بازیها در لحظه ورود ظریف به ایران نیاز داشت به شرطی که کنترل شده باشد و آثار آن موجب این سوال نشود که اگر این نرمش قهرمانانه «پیروزی» است، دلیل آن همه هزینه های نابخردانه چه بوده است؟ طرح این سوال در خود این پتانسیل را دارد که به «جنبش بازخواست» از ولی فقیه و در ادامه به قیام علیه رژیم تبدیل شود. نگرانی اصلی خامنه ای همین است و یکی به نَعل و یکی به میخ زدن او هم برای جلوگیری از وقوع همین امر است. کابوس فتنه مقام معظم را هنوز رها نکرده و نخواهد کرد.
منبع: نبرد خلق شماره 358، سه شنبه اول ارديبهشت 1394(21 آوريل 2015)
|