|
همه با هم علیه اعدام زینب جلالیان
رامین، زانیار، لقمان، کمال و دیگر زندانیان سیاسی که به اعدام محکوم شده اید همین الان که این نامه را برایتان می نویسم وجودم لبریز از درد و غم است. شماها به خاطر کدام یک از این درد و رنجهای مردم سرزمین مادریمان عصیان کردید که این چنین به اعدام محکوم شدید؟! شماها هم آن کولبران را دیده اید؟! که به خاطر تکه ای نان جان عزیزشان را کف دست نهاده اند تا تکه ای نان بر سر سفره عزیزان شان ببرند. در هر جامعه ای فردی که کار می کند در ازای زحمتش حقوق دریافت می کند، اما کولبران کُرد در مقابل دسترنج شان از سوی جمهوری اسلامی گلوله نصیب شان می‌شود! یا آن مادری که با کودکان ریز و درشتش در کوره های آجرپزی مشغول کارگری است و سهم وی در این جامعه مردسالار و دولت ضدزن فقط تبعیض و رنج است. یا آن زن جوان که در اعتراض به تبعیض در مقابل چشمان گریان و نگران مادرش خود را به آتش کشید یا آن کودکی که در سطلهای زباله به دنبال نان می گشت، شماها انعکاس کننده کدامین درد هستید ای عزیزان؟! نمی دانم شماها تاوان چه چیزهایی را پس می دهید، تاوان کُرد بودن یا انسان دوستی یتان را. اگر مبارزه علیه تبعیض و ظلم جرمش اعدام است پس آنهایی که این همه جوانان این سرزمین را به مرگ محکوم می کنند باید در کدام دادگاه محاکمه شوند تا تاوان ناعدالتی و ظلم شان را که در حق جوانان کُرد روا داشته اند، پس دهند. ای ملت عزیز ایران و سازمانهای حقوق بشر؛ من به عنوان یک زندانی سیاسی که خود سالها زیر حکم اعدام قرار داشتم، در پشت ميله های زندان این ستمگران از شما تقاضا دارم همه با هم در یک جبهه علیه اعدام بایستیم و اجازه ندهیم که جمهوری اسلامی به خاطر مصلحتهای غیرانسانی اش، پدر و مادر این زندانیان سیاسی محکوم به اعدام را به سوگ بنشاند. بیایید هر یک از ما به شیوه ای، اما همه با هم علیه اعدام، این مجازات قرون وسطایی بايستيم، چرا که سکوت مان مهر تاییدی خواهد بود بر حکم اعدام رامین، زانیار، لقمان، هدایت، کمال و دیگر زندانی سیاسی محکوم به اعدام.
زينب_جلاليان ٢٣ تير ٩٧
منبع: نبردخلق شماره ۴۰۱، دوشنبه اول مرداد ۱۳۹۷ – ۲۳ ژوییه ۲۰۱۸
|