|
یاد و نام رفیق مارتیک قازاریان ماندگار است امیر ابراهیمی رفیق مارتیک قازاریان از خانواده ای ارمنی بود که در سال ۱۳۴۷ در رشتۀ ریاضی در دانشکدۀ علوم دانشگاه تهران پذیرفته شد. او یکی از دوستان نزدیک فدایی شهید مسعود احمدزاده در این دانشکده بود. در سال ۱۳۵۴ رفیق مارتیک مسئولیت یک واحد آموزشی سچخفا پایگاهی در دولت‌آباد کرج را به عهده گرفت که در آن رفقا یدالله زارع کهریزی و محمود عظیمی بلوریان تحت تعلیم بودند. این پایگاه روز هفتم (یا ششم) تیر ۱۳۵۴ به محاصرۀ ماموران درآمد. رفیق نزهت روحی آهنگران که رابط این واحد با مرکزیت سازمان بود، در هنگام رفتن به خانه متوجه محاصرۀ پایگاه شد و به درگیری با ماموران پرداخت و سرانجام به یک عملیات فدایی دست زد تا رفقا را از حضور ماموران مطلع سازد. رفقای حاضر در پایگاه بدین ترتیب از حضور ماموران باخبر شدند، اسناد و مدارک را از بین بردند و آمادۀ نبرد شدند. آنها با تیراندازی و پرتاب نارنجک قصد شکستن خط محاصره را داشتند که به علت تراکم ماموران دشمن این عمل امکان پذیر ن‌شد. رفقا در داخل پایگاه سنگر گرفته و به نبرد ادامه دادند. دشمن که خود را قادر به مقابله نمی دید، درخواست نیروی کمکی و یک فروند هلی کوپتر کرد و از آن طریق هوا نیز به پایگاه حمله نمود. پس از مدتی در اثر اصابت قطعات نارنجک به پروانۀ هلی کوپتر، هلی کوپتر آسیب دیده و از صحنه خارج شد. در این زمان رفیق مارتیک و دو رفیق دیگر که دست به مقاومت قهرمانانه ای زده بودند، از حلقۀ محاصره خارج می شوند، اما مورد محاصرۀ تعدادی از ماموران قرار می گیرند و به علت تمام شدن مهمات شان قادر به ادامۀ نبرد نبودند. به گفتۀ شاهدان عینی در آخرین لحظات رفیق مارتیک با آخرین گلوله ای که دراختیار داشت فدایی وار به زندگی خود خاتمه داد. یاد و نام این چریک رزمنده و فدایی خلق محروم ایران ماندگار خواهد بود. منبع: نبردخلق شماره ۴۲۶، یکشنبه اول تیر ۱۳۹۹ ـ ۲۱ ژوئن ۲۰۲۰
|