|
فراسوی خبر ... سه شنبه ۳۰ فروردین گلوله سهم کولبران، برخورد نرم «رسانه ای» با ابربدهکاران بانکی زینت میرهاشمی انتشار لیست تعداد معدودی از بدهکاران بانکی موسوم به «ابربدهکاران بانکی» که از طرف دولت رئیسی اعلام شده است را باید به حساب همان سیاست فریبکارانه تزریق امید، دستور درمانی، وعده درمانی، دوربین درمانی و سفرهای نمایشی او گذاشت. سرنوشت و چرایی انتشار «لیست ابربدهکاران بانکی»، که شیادانه آن را گامی بزرگ برای «اصلاح نظام بانکی» تعریف کرده اند، به دست کسانی انجام می شود که هم جنس همان نامهای منتشر شده هستند. بنابراین جز سفید کردن دانه درشتهای شریک در ثروت و قدرت که دست برتر را دارند، نمی تواند باشد. کسانی که در ردیف ابربدهکار بانکی یا اختلاسگر و پولبران بانکی هستند از افراد حقوق بگیر یا اکثریت جامعه فقیر نیستند بلکه کسانی هستند که در دایره رانت خواران و آقازاده ها با استفاده از رانتهای فامیلی و وابستگی به قدرت می توانند تضمین برای وامهای کلان داشته باشند. فرصت دادن به همین بدهکاران و قسطی کردن احتمالی پرداخت وام آنها نشان دهنده جا به جایی ابربدهکاران در حوره ثروت و قدرت است. عضو کمیسیون اقتصادی مجلس ارتجاع ماجرای برخورد نرم با این ابربدهکاران را چنین توصیف کرده که با انتشار فهرست و رسانه ای کردن اسامی، آنها وادار می شوند که بدهی خود را بپردازند. عجب! در حکومت فاسد مگر پولبران و اختلاسگران و چپاولگران از آبرو و حیثیت خود در رسانه های حکومتی می ترسند؟ همزمان با «رسانه ای کردن» لیست ابربدهکاران و برخورد نرم با آنها، گلوله های مستقیم بدنهای کولبران را سوراخ می کند. کولبری، محصول بیکاری، فقر و تنگدستی در میان هموطنان ساکن در نوار مرزی است. انسانهایی که تنها ابزار کار و درآمدشان جسمشان است که آن هم به طور مرتب در بی رحمانه ترین شکل مورد سرکوب قرار می گیرند. ماموران سرکوبگر رژیم در شامگاه یکشنبه ۲۸ فروردین با تیراندازی به یک گروه از کولبران در مناطق مرزی نوسود، تعدادی از آنها را زخمی کردند. هرانا در همین روز گزارش داد که؛ در اثر شلیک مستقیم گلوله های ساچمه ای ماموران مرزی، ۵ نفر از کولبران زخمی شدند. بر اساس گزارش هه نگاو، سازمان حقوق بشری کردستان، در سال ۲۰۲۱ یعنی در عرض کمتر از ۴ ماه، «دست کم ۱۵ کولبر کرد در ایران کشته شده اند که ۴ نفر از آنها زیر ۱۸ سال بوده اند.» خشونت بی رحمانه و زخمی کردن کولبران در حالی است که آنها علاوه بر محروم بودن از بیمه های درمانی، توان پرداخت داروهای گران قیمت را هم ندارند. رژیم با زخمی کردن آنها، مرگ تدریجی را همراه با فقر به بازماندگان آنها تحمیل می کند. خشونت اعمال شده به کولبران جنایت و نقض حقوق بشر مردمان تنگدست مناطق مرزی است.
|